In de zee van de Toscaanse archipel heb je een kleine groene parel van ongerepte natuur die luistert naar de legendarische naam van het Eiland van Montecristo.
Hier staat een van de weinige steeneiken die nog te vinden zijn op het eiland. Met zijn 25m hoogte en een stamdiameter van bij de 6m rijst de fiere vertegenwoordiger van het oorspronkelijke steeneikenbos op temidden van de mediterrane struiken.
Hij heeft zich door de eeuwen goed verdedigd tegen de eetlust van de meer dan driehonderd wilde geiten die op het eiland leven. Ze mogen dan wel een van de weinige populaties wilde geiten in Italië zijn, maar ze eten dolgraag niet alleen erica, rozemarijn of aardbeien, maar ook de smakelijke eikeltjes van de historische steeneiken.
Het beheer van het Natuurreservaat doet heel wat pogingen om het oorspronkelijk habitat te beschermen tegen de beet van de geiten. Op het eiland leven zo nog planten en dieren die ooit wijdverbreid waren in het Middellandse zeegebied. Je vindt er naast de nakomelingen van de eeuwenoude steeneiken, ook nog zeldzame aardbeienbomen, gigantische exemplaren van Erica arboreta in de vallei van de Cala Maestra en een speciaal soort varen op de vochtige plekken in de Grotta del Santo.
Let er tijdens een excursie in de natuur wel op de populaire tradities te respecteren. Drink niet van het water dat in de Fosso del diavolo stroomt, in het noordwesten van het eiland. Volgens de legende laat het vervloekte water de dorstigen over aan een langzame maar ongenadige duivelse dood.
En ja, het Eiland van Montecristo si trouwens niet vreemd aan historie en legendes.
Wanneer je op het eiland rondwandelt denk je spontaan aan de roman De Graaf van Montecristo van Alexandre Dumas en aan de perikelen van de negentienjarige matroos Edmond Dantès.
Beticht van een samenzwering wordt hij opgesloten in een cel in de buurt van Marseille waar hij een medegevangene, de abt Faria, ontmoet. De abt spreekt hem van een verborgen schat bewaard in het klooster van San Mamiliano op het eiland Montecristo.
De overblijfselen van dit klooster opgericht rond de 5de eeuw door kluizenaarsmonniken staan er dus nog. Ook de legendarische schat van de monniken van 498 gouden munten uit de 5de eeuw bestaat wel echt en werd in 2004 aan het licht gebracht. Alleen bevond ze zich in een andere kerk gewijd aan San Mamiliano, in Sovana in de provincie van Grosseto, waar je ze kunt bewonderen in een speciaal daartoe opgericht museum.
Niemand belet je echter bij een bezoek aan dit legendarische eiland in de Toscaanse archipel de populaire traditie te volgen en te zoeken naar verborgen gouden munten.
Je moet een excursie wel tijdig plannen bij het nationale Park van de Toscaanse archipel want de plaatsen voor de 25 jaarlijkse rondleidingen op het Eiland van Montecristo zijn snel uitverkocht.
