Italië heeft heel wat beroemde schrijvers voortgebracht. Iedereen kent de absolute klassiekers zoals Dante, D’Annunzio, Boccaccio, Manzoni en recenter, Umberto Eco. Maar er is de laatste jaren ook een schare nieuwe auteurs, allen zeer talentrijk en succesvol. Die moet je dus absoluut ontdekken – voor zover dat dat nog niet gebeurd is natuurlijk.
Niccolò Ammaniti (Rome, 25 september 1966)
Ammaniti, geboren in 1966 in Rome, debuteerde in 1994 met Branchie, een boek dat onmiddellijk de aandacht trok door de originaliteit van het verhaal en de vernieuwende stijl van de auteur.
We zijn in de jaren ’90, wanneer Quentin Tarantino’s Pulp Fiction en de horrorromans van Stephen King een rage zijn. Ammaniti maakte deel uit van de ‘giovani cannibali’, de ‘jonge kannibalen’, een schrijversgroep van relatief jonge Italiaanse auteurs die een nieuw soort literatuur schreef: ruig, gewelddadig en conventieloos. Met de korte verhalen in Fango (1996) werd hij een volwaardig lid van deze ‘kannibalenjeugd’.
In 1999 kwam zijn eerste echte succes met Ti prendere e ti porto via. Hier kwam Ammaniti’s stijl tot volle ontplooiing, die in staat was het provinciale leven met lichtheid en grote vaardigheid te vertellen en het te bezielen met personages met onvergetelijke trekken. Met deze roman, die zich afspeelt in een surrealistisch Ischiano Scalo, heeft de auteur ook zijn stempel gedrukt op het buitenland.
Maar het was met Io non ho paura, in 2001, dat hij grote faam verwierf. Het boek was een ongelooflijk succes bij het publiek en de critici, en in 2004 werd er een film van gemaakt, geregisseerd door Gabriele Salvatores. Andere romans volgden: Come Dio comanda (2006), winnaar van de Strega-prijs in 2007; Che la festa cominci (2009); Io e te (2010), waarvan de gelijknamige film van Bernardo Bertolucci is gemaakt.
In 2012 publiceerde hij de verhalenbundel Il momento è delicato, waarvan de titel afkomstig is van de zin waarmee een uitgever hem vertelde dat hij had geweigerd de verhalenbundel Fango uit te geven. Zijn laatste grote succes was Anna, in 2015.
Zeker lezen:
- Branchie (1994) (vertaald als Kieuwen)
- Fango (1996) (een verhaal hieruit werd in het Nederlands uitgegeven en vertaald als Het laatste oudejaar van de mensheid)
- Ti prendo e ti porto via (1999) (vertaald als Ik haal je op, ik neem je mee)
- Io non ho paura (2001) (vertaald als Ik ben niet bang)
- Come Dio comanda (2006) (vertaald als Zo God het wil)
- Che la festa cominci (2009) (vertaald als Laat het feest beginnen!)
- Io e te (2010) (vertaald als Ik en jij)
- L’ultimo capodanno dell’umanita (2011) (vertaald als Het laatste oudejaar van de mensheid)
- Anna (2015) (vertaald als Anna)
De verfilming van Ik ben niet bang door Gabriele Salvatores (verschenen in 2003), met een script geschreven door Ammaniti zelf en Francesca Marciano, leverde diverse nominaties op. Het laatste oudejaar van de mensheid werd verfilmd met Monica Bellucci in de hoofdrol (regisseur Marco Risi). In 2018 verscheen op de televisie zijn reeks Il Miracolo, een verhaal over de bloed wenende Madonna die zich bevindt in de schuilplaats van een ‘ndrangheta baas.
