Italië is al sinds enkele jaren het grootste wijnproducerende land ter wereld. Niet alleen dat, Italië heeft ook het grootste aantal autochtone druivensoorten ter wereld. Naar schatting zouden er meer dan 2000 soorten druiven zijn. In deze reeks bekijken we de bekendste autochtone druivenrassen van Italië.
Het centrum van Italië wordt gedomineerd door één enkele druif: de Sangiovese.
Deze druif is bijna zeker van Toscaanse origine en is de meest geplante druif in Italië. Met ongeveer 100.000 hectare produceert ze 10% van alle wijn in het land. Ze wordt verbouwd in 16 van de 20 regio’s en is vooral dominant in Toscane, Emilia Romagna, Umbria en Le Marche.
De naam zou afgeleid zijn van het Toscaanse dialect sangiovannina, wat duidt op een vroeg kiemende druif. Een andere theorie zegt dat de naam is afgeleid van het Latijnse sanguis Iovis, wat bloed van Jupiter betekent.
Er bestaan van de druif talloze subvariëteiten en clonen, die allen een ander gedragspatroon hebben. Ook is de druif zeer afhankelijk van het type bodem, hoogte en hoeveelheid water. Dezelfde druivenrank kan op een andere plaats dus een compleet anders smakende druif produceren.
Sangiovese heeft een redelijk lange groeitijd nodig en wordt geoogst van midden september tot bijna eind oktober. De wijnen hebben een gemiddelde kleur, met een stevige aciditeit en rijpe tannines, en aroma’s van kers, zwart fruit en gedroogde theebladeren. Hij verandert fenomenaal van karakter door veroudering. Na vele jaren komen er aroma’s van bosgrond, paddestoelen en truffels.
Bekende wijnen zijn Brunello di Montalcino, Chianti Classico, Vino Nobile di Montepulciano en Morellino di Scansano.
