Niet iedereen is avontuurlijk aangelegd. Toch jagen een aantal mensen hun droom achterna, ongeacht de gevolgen. Zo heb je mensen die jarenlang stiekem een droom hadden echt te gaan wonen in hun favoriete land Italië. Intussen heb je in alle regio’s van Italië wel Nederlandstaligen die zich daar definitief gevestigd hebben. Wat is hun verhaal? Hoe snel hebben ze zich aangepast? Wat missen ze het meest van hun thuisland? Volg deze reeks alleen op taste-italy.be !
Vandaag brengen we u het verhaal van Inge die in Milaan woont.
Tja, hoe zijn we in Italië terecht gekomen? Ik geloof dat dit de vraag is die we in de afgelopen negen jaar het meest
gehoord hebben. ‘We’ want ik ben hier samen met mijn Nederlandse man naartoe gekomen. We hebben elkaar leren kennen in Delft, op de faculteit architectuur en verhuisden in het laatste jaar van mijn studie naar Den Haag. Roy was hier inmiddels aan de slag gegaan als architect.
In 2009 studeerde ik af en vond direct de ideale baan waarin ik mijn passie voor architectuur en stedenbouw kon combineren met mijn analytische aanpak. Ik werkte drie jaar lang met veel plezier voor het Stimuleringsfonds voor Creatieve Industrie in Rotterdam. Maar het begon ook te kriebelen. Zouden we ons huurhuis verlaten voor een koopwoning of juist dat huurhuis achter de hand houden en voor een jaar naar het buitenland vertrekken om te kijken hoe het dagelijkse leven er daar aan toe gaat?
We besloten de gok te wagen en gingen voor dat laatste. Maar eerst moest de bestemming bepaald worden. We startten de zoektocht en vergeleken verschillende Zuid-Europese landen. Volgens ons maakten we daar de beste kans op ‘integratie’ omdat de mensen veel buiten leven. Uiteindelijk viel de keuze op Italië. In eerste instantie hadden we onszelf ten doel gesteld dat één van ons voor het ‘definitieve’ vertrek een contract moest hebben.
Expo Milano 2015
Dat hoopten we te vinden in Turijn. Maar de stad bleek toch wat klein (relatief dan), en het bleek lastig om potentieel interessante werkgevers te vinden. Toen viel mijn oog op Expo Milano 2015, de wereldtentoonstelling, een enorm evenement dat elke 5 jaar in een andere stad plaatsvindt. Voor mijn man zou die wel eens de kans kunnen zijn om zijn werk als architect uit te oefenen. Ik hoopte hier aan de slag te gaan met evenementen rondom een thema dat mij al een aantal jaren interesseerde: eten!
Hoewel we in de zomer van 2012 nog geen zekerheden hadden, besloten we toch de gok te wagen: onze banen op te zeggen en onze woning in Den Haag voor een jaar te verhuren. Toen we begin augustus in het uitgestorven en erg warme Milaan aankwamen zijn we direct gestart met een full-time taalcursus. Want hoewel mijn Frans op een redelijk niveau zat en ik ook wat Spaans sprak, moest er aan het Italiaans nog heel wat gebeuren. Die cursus heeft ons geholpen qua taal een aantal stappen vooruit te maken.
Nog niet GRATIS geregistreerd als Italofan? Doe het dan meteen!
Tegelijkertijd begon ook de stad weer wat voller te raken en leerden wij Milaan beter kennen. Hoewel we in eerste instantie vreesden voor heel veel mode en design, bleek al snel dat de stad veel meer te bieden heeft. Het was ook tijd om verder te gaan met onze zoektocht naar werk. Roy kwam terecht bij een start-up die leegstaande ruimtes voor culturele doeleinden ging inzetten. En ik ging stage lopen bij Cascina Cuccagna, een gerenoveerde boerderij, midden in een woonwijk op nog geen 15 minuten fietsen van de Duomo, waar kleine en grotere evenementen werden georganiseerd. Tot dat in de winter van 2014 eindelijk het telefoontje kwam waar ik zo op hoopte: ik kon terecht bij Expo Milano 2015. Een van de belangrijkste redenen om naar Milaan te komen!
Uiteindelijk werkte ik bijna twee jaar voor Expo. Het was een ontzettend interessante werkervaring waarin ik van dichtbij meekreeg hoe het er in een Italiaans bedrijf aan toe ging. Ook nog een bedrijf dat was opgericht met overheidsgeld.
Old Milano food tour
Zelf was ik verantwoordelijk voor de Visitors Experience van het evenement. Hoe bereid een bezoeker zich voor? wat gaat hij/zij allemaal zien tijdens een dag op het terrein? En hoe kunnen we zorgen dat ze ook na het evenement interesse voor het thema blijven hebben? Daarnaast hielp ik mee aan het aanleveren van content voor de website en de catalogus van het evenement. Ik organiseerde een aantal openingsavonden voor tentoonstellingen met werk van
wereldberoemde fotografen. Tenslotte leidde ik VIP’s rond die de Expo kwamen bezoeken. En met dit laatste werd een zaadje geplant waarmee ik uiteindelijk verder ben gegaan. Maar het staat niet helemaal op zichzelf.
Al voor de Expo ontwikkelde ik samen met een Nederlandse partner de Old Milano Food Tour. Een stadswandeling door Milaan waarin ik de geschiedenis van de stad vertel gezien door de bril van voedsel. Onderweg zijn er kleine proeverijen van lokale, vaak ambachtelijke producten: een concept dat in Amsterdam al bestond. Het past bovendien goed bij de stad omdat Milaan van oorsprong rijk is geworden door de landbouw.
Ik startte in het jaar van Expo met het geven van deze tours en vanaf 2016 begon dit steeds meer te lopen. Ik kreeg naamsbekendheid en ook aanvragen voor het organiseren van (food) retail inspiratiereizen naar Milaan. Het is een ideale bestemming voor dit zakelijke reizen omdat het goed is aan te vliegen (of treinen). De stad Milaan heeft op Europees niveau innoverende winkels en je kan daarnaast ook makkelijk een vrijetijdsdeel in het programma inpassen.
Milaan in een notendop
Maar tegelijkertijd merkte ik ook dat de Old Milano Food Tour niet voor iedereen de juiste tour was. Ik startte met het ontwikkelen van alternatieven waarmee ik in korte tijd (twee uur) de bezoekers voor een vriendelijke prijs toch de stad kan laten zien. En daar is de tour Milaan in een Notendop uit voort gevloeid.
De wandeling is een ideale introductie op de stad en laat de deelnemers kennis maken met de verschillende wijken in Milaan. We starten de tour op Piazza Gae Aulenti, vlakbij het trein- en metrostation Porta Garibaldi. Na een introductie bewonderen we hier onder andere het Bosco Verticale en de moderne architectuur in dit gebied. Vervolgens lopen we over de gezellige Corso Garibaldi naar de wijk Brera. Via de Orto Botanico begeven we ons naar het centrum van de stad waar de belangrijkste monumenten van Milaan zijn. De tour eindigt na ongeveer twee uur op Piazza del Duomo. En zo heb je dus in korte tijd een goede doorsnee van Milaan gekregen en ben je ‘klaar’ om de rest van de stad te gaan verkennen!
Boekenprojecten
Sinds het begin van de coronapandemie ligt mijn werk als gids die fysiek in de stad aanwezig is zo goed als stil. Maar ik heb zelf niet stil gezeten. Naast dat onze dochter Nina is geboren, ben ik achter de schermen druk bezig geweest met het ontwikkelen van nieuwe tours. Zo ontwikkelde ik een Secret City Trail voor Milaan. Het is een soort van escape room die is gesitueerd in het centrum van Milaan. Met behulp van verhalen en aanwijzingen die je op je telefoon ontvangt, verplaats je je door het centrum van Milaan. Het is een leuke manier om zowel de highlights en hun verborgen details te ontdekken en tegelijkertijd ook wat minder bekende delen van de stad te zien. En het voordeel is dat je niet afhankelijk bent van een gids. De trail door Milaan is zowel leuk voor mensen die voor het eerst naar Milaan komen als voor de vaste bezoekers.
Daarnaast werk ik ook aan twee gidsen over Milaan. De eerste is zo goed als af, de nieuwe “time to momo gids Milaan”, die later dit jaar in de boekhandel zal liggen. De gids bevat zes mooie routes door de stad, zowel door het centrum van Milaan als in de minder bekende wijken. Het is een ideaal handvat als je je lekker door Milaan wilt bewegen en de leukste plekken uit de stad wilt leren kennen.
Het tweede boek staat in de kinderschoen. Het zal alleen gerealiseerd worden als de crowdfundingscampagne die we begin mei lanceren succes heeft. Het wordt de eerste gedrukte gids van Le Strade di Milano, een Italiaanstalige website (met een collectie artikelen in het Engels) en instagram pagina voor urban explorers. In onze artikelen gaan we op zoek naar kleine, zelfstandige ondernemers die een mooi product aanbieden. Naast dat ik elke maand op zoek ga naar de leukste plekken om wat te eten of te drinken, zijn we nu bezig met het maken van een gids, waarin we interessante verhalen en onbekende plekken uit de mindere centrale wijken van Milaan zullen vertellen.
Ondanks het feit dat het werk stilligt, kom ik soms tijd te kort om alles te doen wat ik wil doen.
Digitalisering
Toen we in Milaan aankwamen, was ons idee om hier voor een jaar te blijven. We hebben ons daarom zo snel mogelijk op het Italiaanse leven gestort om zo de taal te leren spreken en daarmee ook de cultuur te leren kennen. Het feit dat twee (blonde) Nederlanders proberen te integreren in een Noord-Italiaanse stad, valt wel op.
We kregen heel vaak de vraag wat we hier kwamen doen, want voor veel Italianen is juist ons geboorteland het paradijs. Dit is niet per se gebaseerd op harde feiten, het is meer het beeld dat ze hebben van Nederland en België. En daar tegenover hoe ze denken over hun vaderland, hoe dat wordt geregeerd en welke kansen de inwoners (niet) krijgen. Maar goed, als het gesprek dan eenmaal op gang is kom je makkelijk aan de praat. En dankzij werk, sporten en leuke buren hebben we ondertussen toch een leuke vriendengroep opgebouwd.
Natuurlijk zijn er ook wel eens frustaties. Als je iets wilt regelen met de overheid, dan weet je vaak wat de eerste stap is die je moet nemen, maar nog niet de volgende. Hoewel COVID dit allemaal wel een stuk minder heeft gemaakt. ‘Dankzij’ COVID is het digitaliseringsproces versneld uitgevoerd en kan je een heleboel dingen nu opeens online regelen. En dat scheelt vooral heel veel (onnodig) wachten.
Fietsen in Milaan
Waar ik wel nog steeds moeite mee heb, is het feit dat er nog steeds wordt neergekeken tegen de fiets als dagelijks vervoersmiddel. Ook al is Milaan een vlakke stad die qua afstanden en qua klimaat goed te be-fietsen is. En ook hier heeft de huidige pandemie er weer voor gezorgd dat er een stap in de goede richting is gezet. Zo werden liefst 35 km extra fietspaden aangelegd.
Maar wat mij betreft zijn er nog teveel Milanezen die fietsen gevaarlijk vinden, want…. le macchine… Maar, denk ik dan, als jullie die auto nu eens thuis laten staan, zou het voor ons allemaal prettiger fietsen worden. Maar goed, ik fiets stug door en ben lekker sneller op mijn bestemming dan degenen die ‘veilig’ in de auto stappen.
Familie in Nederland
Ik geloof dat ik het nemen van deze beslissing vooral van de positieve kant in zie. Elke keer als we in het vroege voorjaar genieten van een drankje op een terras (of het balkon). Wanneer we na een klein uur trein het Comomeer in kunnen duiken of een prachtige wandeling in de bergen starten. Of wanneer ‘onbekenden’ ons uitnodigen voor een maaltijd ben ik superblij dat we hebben besloten om naar Italië te verhuizen.
Milaan heeft als voordeel dat het voor onze familie uit Nederland goed aan te rijden of vliegen is. Zo lukte het tot vorig jaar om elkaar tot minstens elke twee maanden te zien. Pas sinds het uitbreken van de pandemie en alle bijbehorende maatregelen zijn er momenten geweest waarop we het idee hebben dat Nederland erg ver weg ligt. Sinds de jaarwisseling 2019/2020 zijn we niet het land uit geweest en behalve onze ouders hebben we al die tijd geen familieleden en Nederlandse vrienden gezien.
Op papier is reizen nu mogelijk, maar de kosten van de (terecht) verplichte coronatests en de verplichte quarantaine zowel in Nederland en vervolgens bij thuiskomst, hebben ons tot nu toe tegen gehouden om de reis aan te gaan. Ik vrees dat we nog even geduld zullen moeten hebben voordat dat wel weer kan.
Appelstroop
Haha, eigenlijk heb ik ontdekt dat ik niet zo veel uit mijn vaderland nodig heb. Natuurlijk zijn familie en vrienden belangrijk, maar normaal gesproken is het relatief eenvoudig om elkaar regelmatig in het echt te zien. Qua eten zijn we, ook weer ‘dankzij’ COVID, redelijk autonoom geworden. Net als velen zijn ook wij aan het bakken geslagen. En waar we normaal met Pasen een lekkere paasstol gevuld met amandelspijs van de banketbakker eten, eten we er nu een uit eigen keuken. En datzelfde doen we met de ontbijtkoek.
Het enige wat we echt laten opsturen, is appelstroop, iets typisch Limburgs (de provincie waar mijn man vandaan komt), maar eigenlijk in heel Nederland een typisch broodbeleg. Onze twee kids, beiden geboren in Milaan, zijn er ook dol op!
De vraag over ’terugkeren naar het vaderland’ probeer ik altijd te vermijden. Wij zijn geen enorme levensplanners, dus geen idee hoe we er over vijf, tien of twintig jaar in staan. Maar op dit moment hebben we het ontzettend naar onze zin in Milaan en totaal geen plannen om terug te keren naar Nederland. Maar aan de andere kant ben ik mij er ook van bewust dat het best zou kunnen dat we op een dag toch willen terugkeren. Ook al kan ik mij dat nu niet voorstellen. Maar ik hou graag de optie open.
Je kunt Inge terugvinden op Instagram onder de naam Food in the Streets stadswandelingen door Milaan, via @milaanmetlocal of via haar website
