Er zouden meer dan 1200 gelegenheden zijn waar je iets kan eten in la Serenissima.
Van honger zal je dus niet omkomen.
De keuze spreidt zich over een grote schaal: van pizza uit het vuistje, pasta uit een kartonnetje, een burger bij McDonalds over osterie, trattorie, ristorante tot sterrenrestaurants toe.
In elke toeristische gids vind je een selectie van zogezegd de lekkerste en beste zaken.
Leg je een aantal van die gidsen naast elkaar dat kan je een top tien samenstellen, en dan weet je met zekerheid dat je daar tussen andere toeristen zit te eten.
Dat kan een keuze zijn, maar ik houd ervan om tussen de lokale bevolking te eten.
Mits wat zoekwerk en door het te vragen aan de man in de straat moet dat lukken.
Vermijd in elk geval de onmiddellijke nabijheid van San Marco en ook een beetje van Rialto en de bordjes “toeristenmenu” zijn evenmin een goede waardemeter.
‘Pane e coperto’ is een Italiaans gebruik, je betaalt voor het brood bij de maaltijd en je huurt bij wijze van spreken je bestek. Dat betekent niet noodzakelijk dat je diep in je geldbeugel moet tasten om lekker te eten.
Als lunch en bij kleine honger zelfs als maaltijd ’s avonds zijn er de “cicchetti”, oneerbiedig: de tapas van Venetië.
Het gaat om broodjes belegd met allerlei lekkers. Typisch zijn baccalà (kabeljauw opgewerkt met olijfolie), sarde in saor (sardientjes in zoetzuur), maar ook allerlei soorten vleeswaren van hoge kwaliteit (probeer zeker larde di Colonnata zeker eens) en lokale kaassoorten. Er zijn ook gefrituurde zaken, van courgettebloemetjes over ansjovis tot polpette, de lokale gehaktbal.
Die hapjes kosten 1 à 2 euro per stuk. Met een ‘ombra’ erbij, een glaasje witte (of rode) wijn, wordt een mens gelukkig.
Leuke plekken zijn de Cantinone già Schiave dichtbij San Trovaso, een van de oudste barretjes, zonder zitplaatsen en zonder toilet, da Luca e Fred in de Strada Nuova, even verderop la Cantina, waar je wat exclusiever zit, en al Timon in Cannaregio, hier is het ’s avonds wel aanschuiven geblazen, en je kan er ook heerlijke vleesspecialiteiten eten.
Daarnaast zijn er ook een aantal plekken waar je heerlijk kan lunchen of dineren voor weinig geld.
Taverna Al Remer biedt een buffetlunch aan voor € 25, in een authentiek kader, wel even zoeken!
Ogio in een oud klooster voor lunch en diner en soms speciale gelegenheden. Aan Ca’ Foscari, een universiteitsgebouw, kan je tussen professoren en studenten van biologische gerechten in VenicEat genieten. Voor de lekkerste pizza moet je even weg uit het centrum, Vecia Gina in Sant’Elena, aan de gelijknamige vaporettohalte. Rustig gelegen, lokale sfeer en keuze te over.
Ook op de eilanden kan terecht, op Torcello, de bron van de stad, kan je gaan genieten bij Villa 600, bij mooi weer in een prachtige tuin, op Mazzorbo, het zustereiland van Burano bij Andrea Memo in Trattoria Alla Maddalena, vlakbij de vaporettohalte. En wie het glaseiland op Murano bezoekt moet zeker lunchen bij La Perla ai Bisatei. Ze zijn alleen voor de lunch geopend, het is er altijd druk en toch heb je altijd wel plaats. Laat de menukaart aan je voorbijgaan en vraag gewoon wat ze die dag hebben. Je start met een koude antipasto, een pasta met vis of schaaldieren, gegrilde vis als hoofdgerecht, een toetje als je nog plaats hebt, met water, wijn, koffie en grappa bovenop. De prijs? 25 à 30 euro per persoon. Kom je er na 4 uur voorbij, merk je niet eens dat er hier een eetgelegenheid is.
Dit is een te verwaarlozen greep uit het supergrote aanbod, maar om te beginnen is je honger al een paar dagen gestild.
