Mythen en sagen vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
In de tijd dat Albonico behoorde tot de parochie Sorico probeerde men herhaaldelijk om van de bisschop een onafhankelijke status te krijgen opdat men niet meer verplicht zou zijn om voor iedere doop of andere plechtigheid de berg af te dalen om naar Sorico te gaan. Door de veelvuldige verzoeken stonden de inwoners van het dorp zelfs bekend als ‘zij die de Heer voor zich zelf wilden hebben”.
Ondanks alle weigeringen bleef men koppig volhouden en op een dag besloot men om opnieuw twee afgevaardigden naar de bisschop te sturen. In Como aangekomen werden ze door de bisschop ontvangen. Deze, langzamerhand moe van de telkens terugkomende vraag, overhandigde aan de twee een doos van karton met de woorden: ”In deze doos zit het allerheiligste, jullie mogen hem onder geen voorwaarde openmaken want dan zal het ontsnappen en jullie krijgen geen tweede kans”. De twee brave zielen waren opgetogen over deze gift en hoewel het dorp dus wederom teleurgesteld was betreffende het verzoek om autonomie van de kerk, hadden ze nu toch iets waar iedereen blij mee zou zijn.
Na een lange dag reizen kwamen ze weer terug in Albonico, waar ze al spoedig omringd werden door alle inwoners van het dorp. Men was natuurlijk vreselijk nieuwsgierig naar wat er nu wel in de doos zou zitten, maar het verbod om deze te openen woog zwaar. Er werd lang over gesproken en tenslotte werd de nieuwsgierigheid hen toch de baas. Men besloot de doos voorzichtig op een kiertje te openen en er maar heel even, snel in te kijken.
Iedereen boog zich voorover om maar goed te zien wat er gebeurde en op het moment dat de deksel werd opgelicht hield iedereen de adem in. De opening was nog geen centimeter groot toen er een bromvlieg uit de doos naar buiten vloog. In de algemene opwinding hoorde men overal roepen: “De Heer ontsnapt! Grijp hem! Grijp hem!” De bromvlieg landde vrijwel meteen op het hoofd van een van de dorpelingen en een slimme boer greep daarop onmiddellijk zijn geweer en vuurde op de Heer, uiteraard met inbegrip van de dorpeling.
Sinds die tijd noemt men de inwoners van Albonico “de bromvliegen van Albonico” (i muscun de l’Albunic).
