In deze reeks stellen we de allergrootste campionissimi uit het Italiaanse wielrennen aan jullie voor. Italië speelde al van in de beginjaren een vooraanstaande rol in het internationale wielrennen. Het land bracht tal van de meest legendarische kampioenen voort. Bewijs: in de top 20 van de all time ranking vinden we zomaar eventjes negen Italianen terug. Desondanks speelt het land nu al verschillende jaren niet meer mee in de wielertop.
De volgende campionissimo die we hier voorstellen is Giovanni Brunero.
Giovanni Brunero werd geboren in San Mauro Canavese, in de buurt van Turijn, op 26 oktober 1895. Hij begon zijn professionele carrière in 1919 en reed voor ploegen als Maino en Legnano tot aan zijn wielerpensioen in 1929. Brunero’s carrière werd onderbroken door zijn dienst in het Italiaanse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Brunero wordt het meest herinnerd om zijn drie Giro d’Italia triomfen in de vroege jaren. Hij behaalde die eindzeges immers in 1921, 1922 en 1926. Zijn klimkunst hielp hem de bergetappes van de Giro te winnen en tijd te winnen op zijn concurrenten. Hij stoffeerde zijn winsten in de Giro met liefst zes overwinningen in etappes.
Naast zijn Giro-overwinningen won hij ook Milaan-San Remo in 1923 en tweemaal de Ronde van Lombardije, met name in 1923 en 1924. Hij won ook één rit in de Tour, die hij overigens maar eenmaal betwistte. Eindwinst was er voor Brunero in een aantal belangrijke eendagswedstrijden. Daarbij de Giro dell’Emilia en Tre Valli Varesine.
Na de oorlog hervatte hij het wielrennen en werd al snel een van de beste Italiaanse wielrenners van zijn tijd. Brunero overleed tragisch op 38-jarige leeftijd na een hartaanval tijdens een trainingsrit in Turijn.
