En ja hoor, daar sta je dan op de camping… regen! En nee, niet zomaar een buitje, maar gewoon met bakken uit de lucht. En dan vraag ik me toch af, “wat is het toch met Nederlanders die de behoefte hebben om op vakantie lekker primitief te doen?”
Internet erbij, kijken wat de regen doet om vervolgens net zoals iedereen op de camping, een shopping mall op te zoeken. Want ja, die zijn er wel te vinden in Italië. Eigenlijk niks voor mij, want shoppen is niet zo mijn ding met man en kids erbij.
Città Sant’Angelo outlet
Afgelopen zomer belanden we in Città Sant’Angelo en eerlijk is eerlijk, het is echt een mooi winkelcentrum. Leuk om hier rond te lopen, zeker wanneer je wel van shoppen houdt. Maar de verveling sloeg snel toe, onze magen begonnen te knorren. Het was toch zeker al bijna lunchtijd.
Het prachtige Silvi Paese
Ietsje ten noorden van Città Sant’Angelo ligt boven op een berg het dorpje Silvi. En wauw! Wat is dat een mooi dorpje. Heerlijk rondslenteren en op zoek naar een plekje voor de lunch.
Bovenop de berg, met oneindig uitzicht vonden we Taverna Ferretti. Het terras zat al afgeladen vol, maar we wilden zo graag hier eten. Ik liep zelfverzekerd het terras op richting de wat kleine oudere meneer, zette m’n mooiste glimlach op en stamelde in het Italiaans of we nog een plekje konden krijgen. “Dieci minuti” antwoordde hij. Dus we wachten nog een… een minuut of twintig. Maar het maakte ons niet uit om te wachten, want echt, wat een prachtig uitzicht hier.
De basilicum man
De meneer kwam met een met de hand geschreven krijtbord waar het menu op stond aan tafel staan. Probeer dan maar eens het handschrift te ontcijferen en ook nog in een andere taal. Gelukkig herkenden onze jongens het woord ‘vongole’.
Zelf ontcijferde ik ‘spigola’ op het krijtbord. Nu had ik ooit ergens geleerd dat zeebaars in het noorden van Italië ‘branzino’ heet en zuidelijker ‘spigola’, dus dat moest vast goed zijn. Voor ons een lekkere zeebaars. De meneer kwam regelmatig bij ons aan tafel staan. Steeds als hij er stond, kwam er een heerlijke geur van verse basilicum voorbij. Mijn opa rook vroeger naar sigaren, maar deze man had gewoon een natuurlijke parfum van verse basilicum bij zich, hoe heerlijk is dat?
Bleek dat op het vensterbankje bij het keukenraam, waarlangs de borden werden doorgegeven, potjes basilicum stonden. De beste man ging tig keer per dag met zijn bovenlichaam over de blaadjes heen. Vandaar dit natuurlijke parfum! Wanneer we het nu thuis over Silvi en ‘Taverna Ferretti’ hebben, roepen de kinderen gelijk: “Oh lekker! Bij de basilicum man!”
En waar ik me ’s morgens in de regen nog afvroeg waarom ik niet in een luxe hotel zat, besefte ik ’s middags hoe blij je kan zijn met de kleine dingen. Geef me een prachtig dorp, goed eten en een ‘basilicum man’ en mijn dag kan niet meer stuk.
