San Giuseppe Fritellaro?

Schilderij van Guido Reni, 1635.

19 maart, Feest van de H. Jozef en Vaderkensdag voor de katholieke kerk, maar zoals dikwijls in Italië worden de feestdagen ook en vooral in de keuken gevierd en San Giuseppe is hierop geen uitzondering.

De H. Jozef vier je op 19 maart met Romeinse “bignè” of Napolitaanse “zeppole”. En deze smakelijke traditie heeft zijn wortels in niet minder dan de heidense tradities van het oude Rome van 500 vChr.  met de riten van de Lupercalia, voor de landbouw, en de Liberalia, voor de vruchtbaarheid, in afwachting van de lente-equinox. De resten van de oogst van het vorige jaar werden toen  verbrand in grote vreugdevuren, terwijl er overvloedig werd genoten van wijn verrijkt met honing en kruiden en van geurige tarwepannenkoekjes gebakken in kokend reuzel.

Met de opkomst van het Christendom werd in deze periode de H. Jozef, patroonheilige van de armen, de vaders en de timmerlieden, gevierd en de banketten van wijn en pannenkoeken van het antieke Rome werden grote familiebijeenkomsten met de symbolische ‘bignè di San Giuseppe’.

Een traditie waaraan ‘San Giuseppe Fritellaro’ zijn steentje heeft bijgedragen. Immers volgens een legende werkte de H. Jozef tijdens de ballingschap in Egypte als een straat-patissier.

Een traditie die in leven wordt gehouden met de Romeinse Broederschap van San Giuseppe dei Falegnami, die jarenlang in de kerk op het Forum Romanum op 19 maart een plechtige mis vierde, verplicht gevolgd door het bakken van koekjes in de ketels van de straatverkopers. Zoals ook de processie die vertrok van de kerk van de H. Jozef op een steenworp afstand van het Vaticaan, gevolgd door een proeverij van de typische slagroomsoesjes van San Giuseppe.

De Romeinen zijn sterk gehecht aan de H. Jozef en aan zijn feestdag op 19 maart en voor San Giuseppe Fritellaro werd er zelfs een gedicht-gebed in dialect geschreven:

“San Giuseppe Frittellaro,

tanto bono e tanto caro…

Fa che er popolo italiano

c’abbia er pane quotidiano”

(San Giuseppe Fritellaro, zo goedhartig en bemind, maak dat het Italiaans volk haar dagelijks brood heeft)

Maar, de oeroude Capitolijnse traditie heeft een rivaal in Napels. Hier wordt 19 maart niet met beignets, maar met zeppole gevierd. Geen soesjes gevuld met vla of slagroom rijkelijk bestrooid met poedersuiker, maar gedraaide donuts met een top van vla en een zwarte kers op siroop.

De zeppole werden naar verluidt in de achttiende eeuw in Napels op tafel gebracht door de nonnen van de kloosters San Gregorio Armeno en Santa Patrizia en worden sindsdien enthousiast in heel het zuiden van Italië gegeten.

Tenslotte zijn de zeppole tevens een smakelijk excuus voor wie af en toe stottert, dan “tené’a zeppula ‘mmocca”, je bent geconcentreerd aan het genieten van een zoete zeppola en woorden zijn hierbij overbodig.

Voor een zelfgemaakte ‘bignè di San Giuseppe’ kun je terecht op ‘giallozafferano’, een fantastische blog van de Italiaanse keuken.

Over D.J. Bruggeman 149 Artikelen
D.J. Bruggeman is geboren in Antwerpen en heeft een master in moderne talen. Sinds vele jaren woont ze in Rome waar ze gewerkt heeft als journalist-documentarist en language coach. Ze houdt van culinaire wandelingen, is lid van de Italiaanse Sommelier Association en met het motto Travel-Eat-Drink & Write neemt ze de lezers mee op een boeiende reis tussen intriges, wijnen en spijzen. Auteur van de culinaire thriller"De wijn van Clemens".

Taste-Italy.be maakt gebruik van cookies. Door onze website te bezoeken verklaar je je hiermee akkoord. Meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'cookies toestaan" om de surfervaring te verbeteren. Als je doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van de cookie-instellingen of je klikt op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten