Mythen en sagen vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
Iedere streek heeft zijn eigen monsters, reuzen of andere wezens waarover in oude verhalen wordt verteld. Meestal zijn het wrede of afschrikwekkende wezens uit fabels. In de provincie Como vertelt men over de Giobia, een afschuwelijke heks met enorme afmetingen, die kinderen zou verslinden, wandaden uithaalde, met doden kaart speelde en met grote passen achter iedereen aan ging die trachtte te vluchten, kinderen onderwierp aan haar macht en wraak nam als ze haar niet gehoorzaamden. Ze was te herkennen aan een rood been en ze zat vaak te spinnen, waarbij ze haar prooi met de draad inkapselde.
Het is dus geen wonder dat kinderen die kattenkwaad hadden uitgehaald, waarna de ouders dreigden met de Giobia, de haren te berge rezen.
Er is ook nog de wijdverspreide traditie rond Como waarin de vrouwen een avondmaal maakten op basis van kastanjes en melk op de derde donderdag van januari om daarmee het eind van de winter te vieren. Deze traditie werd ook Giobia, Gibiana of Giobiòna genoemd en heeft waarschijnlijk te maken met iets wat lang geleden gebeurd was.
Men zegt dat op een keer de vrouwen er genoeg van hadden en om 9 uur ’s avonds tegen de mannen zeiden dat ze naar bed gingen en dat ze de rommel maar zelf moesten opruimen. In werkelijkheid echter hadden de vrouwen besloten om er met elkaar een leuke avond van te maken zonder de mannen. Daarom spraken ze af elkaar te ontmoeten en laat in de avond in een stal wat te babbelen voordat ze een warme schotel maakten. Echter had een van de mannen gehoord wat ze van plan waren en hij vertelde het meteen door aan andere boeren. Ze overlegden onderling en besloten om deze gelegenheid niet voorbij te laten gaan en bedachten een grap. Op de bewuste avond verzamelden de vrouwen zich in de stal nadat ze de kinderen naar bed hadden gebracht en de mannen gedag hadden gezegd. Daarna begonnen ze wat te praten bij een mooie schotel van witte kastanjes met warme melk. Het was heerlijk om eens een keer met elkaar te praten zonder de mannen erbij. Die mannen echter hadden zich verborgen in het hooi boven de stal en hadden er een heel lange rode kous opgevuld met stro. Ze lieten de vrouwen eerst rustig gaan zitten en daarna openden ze de deur waardoor ze het hooi in de stal van de dieren gooiden en lieten de rode kous daarbij dansen in de lucht terwijl ze met harde stemmen zongen: “vrouwen ga naar bed want het is al laat, middernacht is voorbij en de Giobia kan ieder moment komen, hier is haar been al”.
Geschrokken stonden de vrouwen op, lieten alles in de steek en verborgen zich in hun keukens. De mannen daarentegen lagen slap van het lachen, gingen omlaag de stal in en genoten van de kastanjes met melk die de vrouwen op de vlucht hadden laten staan.
