Mythen en sagen vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
In het dialect van Como is het woord voor beetgrijpen ‘ciappà’. Daarvan afgeleid wordt in de volksmond met ‘Ciappìn’ de demon aangeduid die de zielen van de gestorven mensen grijpt om ze naar de onderwereld te brengen.
In de dorpen is men in het algemeen niet terughoudend met het geven van bijnamen. Zo wilde het dat een veerman, die overigens de goedheid zelve was, door de natuur nogal slecht bedeeld was – hij had een misvormd gezicht en een weinig gracieus figuur – door iedereen Ciappin werd genoemd.
Op een herfstavond had de arme Ciappin enkele passagiers naar Nobiallo geroeid en wilde hij met de paar centen die hij had verdiend een glas wijn gaan drinken in de herberg van het dorp.
Aangekomen bij de herberg vond hij echter de deur gesloten. Hij klopte en klopte nog eens, maar er vertoonde zich niemand om hem open te doen. De herberg was gesloten omdat de herbergier ernstig ziek boven in bed lag – zo ernstig dat zijn vrouw met de dorpspastoor naast het bed zat om hem de laatste sacramenten toe te dienen.
Onwetend hiervan, ging Ciappin door met op de deur te bonzen en maakte hij zo’n kabaal dat zelfs de stervende het opmerkte. Op dat moment stond zijn vrouw op om het raam te openen en te vragen wie er zo dringend naar binnen wilde.
“Wie is daar?” riep ze in het duister. “Ik ben Ciappin” was het antwoord van de veerman – “laat me binnen”. De vrouw schrok vreselijk bij de gedachte dat de duivel was gekomen om de ziel van haar man te halen. Ze rende weg van het venster naar de priester om hem te vertellen dat daar beneden satan in persoon voor de deur van de herberg stond. Dit horend, pakte de dienaar van God onvervaard de emmer met wijwater en keerde die bij het venster gekomen in zijn geheel uit over de arme veerman, terwijl hij tegelijkertijd een reeks spreuken mompelde om de duivel te bezweren.
En de arme Ciappino kreeg die avond water in plaats van wijn.
Het voorval werd later opgehelderd, maar meer dan een eeuw lang was het de gewoonte van de trouwe bezoekers van de herberg om te informeren of de duivel die avond nog langs zou komen of dat hij er misschien al was.
