Al geruime tijd beweert men dat Venetië ooit onder de zeespiegel zal verdwijnen.
Volgens de Venetianen zullen ze eerder verdrinken onder de toeristen dan door het water. Dit even terzijde en misschien onderwerp van een volgend artikel.
Toch blijft de stad in een voortdurende strijd verwikkeld met het water. Bij hoog water (Acqua Alta) stijgt het water bij vloed meer dan 90 cm boven de eblijn. Dan stroomt het water op Piazza San Marco, de laagste plek van la Serenissima. In uitzonderlijke gevallen stijgt het water tot anderhalve meter boven het laagste peil, dan kan tot 70% van de stad onderlopen. Het heeft alles te maken met een combinatie van springtij en een ongunstige Bora of Scirocco wind. Waar enkele eeuwen geleden Acqua Alta een keer of drie per jaar voorkwam, gebeurt het nu gemiddeld 50 keer per jaar.
Gezien de lagune onderhevig is aan getijden, gebeurt het soms dat de stad bijna twee weken lang, twee keer per dag onder stroomt. Gelukkig is het zuiver water, maar voor de inwoners blijft het een lastige karwei.
Daar moest dus actie ondernomen worden en zo besloot men al vele jaren geleden een systeem te ontwikkelen dat het water uit de zee, in die eerder genoemde ongunstige omstandigheden, moest tegen houden. Het M.O.S.E-systeem (toeval of niet, Mosè is Italiaans voor Mozes) het Modulo Sperimentale Elettromeccanico zou de oplossing moeten bieden. Het bestaat uit metalen bakken die bij dreigende overstroming worden leeg gepompt en die zich dan oprichten en zo het opkomende water tegenhouden.
Venetië zou Italië niet zijn, mocht er geen vertraging opgetreden zijn, oorspronkelijk zou het in 2012 operationeel geweest moeten zijn, en er geen fraude zou gepleegd zijn, hetgeen een voormalig burgemeester en een aantal medewerkers de kop heeft gekost. Maar het kan nog erger, nu de voltooiing nadert en de ultieme tests worden uitgevoerd, blijken er zoveel mosselen op het systeem te groeien dat het pas in 2020 effectief zou kunnen worden, als het nog ooit effectief wordt. Bij mijn laatste bezoek aan mijn geliefde stad, spraken de kranten elkaar voortdurend tegen, zodat niemand nog een ernstige voorspelling durft te maken. Wel kon ik vaststellen dat er nog aan het systeem gewerkt wordt in het Arsenale, de plek waar in de glorietijd van Venetië een zeewaardig galei per dag kon afgeleverd worden.
Hoop doet leven, ook in Venetië.