Als hij uiteindelijk toch verder trekt, is zijn Purgatorio al een populair verhaal in de regio geworden. Wijzer en bekender, maar nog steeds straatarm, komt hij op het pad van Guido Novello da Polenta, de edele ridder en stadsheer van Ravenna en ‘een meester in de wetenschap en vriend van geleerde mannen’. Polenta heeft via-via gehoord dat Dante in geldnood. Aangezien hij als een heer begrijpt dat grote mannen nergens om zullen vragen, besluit deze filantroop Dante te ondersteunen. Hier kan hij in alle rust zijn grote en misschien wel Italiës beroemdste literaire werk afronden: De Goddelijke Komedie.
Laatste daad
Deze oude stad aan de Adriatische Zee is maar al te blij dat ze zo’n groot dichter mag onderhouden. Als dank is onze dichter nog eenmalig actief bij een politieke zaak rondom een aanvaring met Venetië. Het zal zijn laatste daad worden. Op de terugweg naar Ravenna loopt Dante malaria op in een moerassig gebied en sterft. Men begraaft hem niet lang daarna in Ravenna, getooid met een lauwerkrans zoals een groot dichter toekomt.
Rellen na zijn dood
Begraven en wel is het nog altijd niet klaar voor de dichter. De stoffelijke overschotten veroorzaken nog vele relletjes, onder meer als Florence de beenderen van ‘zijn dichter’ opeist. Ze plegen meerdere invallen om ze te veroveren maar het zal ze niet lukken. Ook de paus eist in 1519 het lichaam op en heeft Michelangelo al klaarstaan om een tombe voor Dante te bouwen. Maar zodra de pauselijke troepen verschijnen, zijn de beenderen goed en wel verstopt door de lokale monniken en treffen de invallers enkel een lege crypte aan.
In 1677 is het nog eens nodig om de dichter in veiligheid te brengen en dat gebeurt zo goed, dat zijn beenderen pas in 1865 bij toeval door werklui worden gevonden. En daar in de oude straatjes van Ravenna ligt Dante nog steeds, als grote dichter in een bescheiden tempel.
