De naam Giacinto Facchetti (Treviglio, Bergamo, 19 juni 1942 – Milaan, 4 september 2006) is voor eeuwig verbonden met de enige topclub waarvoor hij ooit speelde: Internazionale, beter bekend als Inter Milaan.
Facchetti begon zoals zovele spelers in zijn geboortedorp met voetbal bij Trevigliese, en wel als aanvaller. Daar werd zijn talent snel opgemerkt door Helenio Herrera, toenmalig manager van Inter. Deze vormde hem in de Serie A op het einde van het seizoen 1960–61 om tot een aanvallend ingestelde verdediger. Zijn debuut maakte hij op 21 mei 1961 in de uitwedstrijd op Roma, die gewonnen werd met 2-0. Een succesvolle transformative tot verdediger, die een uiterst rijke carrière opleverde.
Facchetti was zijn tijd vooruit als moderne verdediger. Aan de ene kant stond hij defensief weinig goals toe, maar droeg tegelijk meer dan zijn steen bij aan het offensieve werk. Hij was jarenlang recordhouder van verdediger die het meeste doelpunten scoorde in één Serie A seizoen, met zijn 10 goals in het seizoen 1965–66. Dit record werd pas verbroken in 2000-2001 door Marco Materazzi.
De prijzenkast van deze Lombardische verdediger stond behoorlijk vol, met vier scudetti in 1963, 1965, 1966 and 1971; één Italiaanse Beker in 1978; twee Europese Bekers in 1964 en 1965; en twee Intercontinentale Bekers in 1964 and 1965.
De exploten van Facchetti gingen natuurlijk niet onopgemerkt voorbij aan de nationale voetbalbonzen. Hij debuteerde voor Italië op 23 maart 1963, in een 0-1 overwinning tegen Turkije tijdens de kwalificaties voor het EK. Uiteindelijk haalde hij 94 selecties, een toenmalig record, intussen overschreden door spelers als Dino Zoff, Paolo Maldini, Fabio Cannavaro en Gianluigi Buffon. Tijdens 70 daarvan droeg hij de kapiteinsband en hij scoorde drie goals in de periode tussen 1963 en 1977. Als international maakte hij drie WK’s mee in 1966, 1970 en 1974. Tijdens het fameuze WK 1970 – uiteindelijk gewonnen door het ongenaakbare Brazilië – werd hij geselecteerd als speller van de Ploeg van het Toernooi. Italië speelde een schitterend WK en werd slechts gestuit door het Brazilië van Pelé in de met 4–1 verloren finale.
Na zijn in 1977 gestopte actieve carrière bekleedde Facchetti diverse functies bij zijn geliefde club Internazionale. Hij werd uiteindelijk voorzitter van de club in 2004 na het ontslag van Massimo Moratti. Na een slepende ziekte overleed hij op 4 september 2006 aan pancreaskanker.
In maart 2004 noemde Pelé Facchetti één van de Top 125 grootste nog levende voetballers, als onderdeel van de vieringen rond 100 jaar FIFA.
Naar hem werd de Premio internazionale Giacinto Facchetti genoemd, die jaarlijks toegekend wordt aan een voetbalpersoonlijkheid die opvallend presteert op gebied van eerlijkheid, correct gedrag en sportiviteit. Zijn club Inter kent het rugnummer drie niet meer toe sinds zijn overlijden. Een wijk in Cesano Moderno, voorstad van Milaan, werd naar hem genoemd.
