Dit opvallende gebouw uit de dertiende eeuw ligt aan het Canal Grande, vlakbij de Rialtobrug, tegenover de groenten- en vismarkt. Fondaco is afgeleid van het Arabisch “funduq” en betekent gewoon ‘opslagplaats van goederen’.
Oorspronkelijk was het, zoals de naam doet vermoeden, de opslagplaats van de Duitse handelaars, waar ze eveneens konden logeren en ze klanten konden uitnodigen voor een vergadering of een zakendiner. Later werd het gebruikt als hoofdkantoor van de Poste Italiane (opschriften in die zin kan je er nog steeds vinden). Dan stond het een hele tijd leeg en in 2009 kon Benetton het aankopen, oorspronkelijk om er de grootste Benettonwinkel van de wereld in onder te brengen. Actiegroepen zoals Italia Nostra, wisten dit lange tijd tegen te houden, maar Benetton haalde toch zijn slag thuis en liet de Nederlandse architect Remco Koolhaas het gebouw herinrichten tot een luxe winkelgalerij over vier verdiepingen. Kosten van deze verbouwing overstegen het budget van 100 miljoen euro.
Het resultaat mag echter gezien worden en dat kan dus nu weer, dank zij Benetton. Je hoeft zelfs de deur niet eigenhandig te openen, er staan vriendelijke portiers aan elke deur. Kom je binnen van de kant van de Campo San Bartolomeo, wordt je aangezogen door de roltrap die zich als een rode loper aanbiedt.
Het is aangewezen onmiddellijk de hele tocht naar boven te ondernemen, en te controleren of je het bezoek aan het dakterras moet reserveren, dat is gratis, maar afhankelijk van het humeur van de Venetianen kan je soms gewoon aanschuiven en een andere keer haal je een ticket met het uur dat je mag terugkomen. Hoe dan ook dit is meer dan de moeite waard, ook al krijg je maar een kwartiertje de tijd. Je kan de Rialtobrug uit de hoogte bekijken en links en rechts het drukke verkeer op het Canal Grande. Het prachtige panorama wordt op overzichtskaarten toegelicht, zodat je de meeste torens van de stad kan herkennen. Alleen de buren met hun altana (dakterras) zullen niet zo tevreden zijn, hun privacy is voor altijd geschonden.
Keer daarna verdieping per verdieping terug naar het straatniveau en geniet van de (onbetaalbare) luxe. Wie absoluut iets wil aanschaffen, het goedkoopste dat wij er vonden was een stuk zeep van 3 euro.
In de patio op het gelijkvloers kan je een hapje eten. Weet dat deze patio oorspronkelijk niet overdekt was, maar een open ruimte waar de weersomstandigheden het soms minder aangenaam vertoeven maakten.
Wil je vlakbij iets gaan eten dan kan je terecht in Al Buso. Dat ligt aan de Fondamenta del Buso langs het Canal Grande in de schaduw van Rialto, waar vroeger een traghetto (een oversteekgondel) aanlegde. Buso is Venetiaans voor buco, “gaatje”. Dat verwees naar het vrouwelijk geslachtsorgaan, omdat deze traghetto de mannelijke passagiers naar de overkant bracht waar in de 16de en 17de eeuw de dames van lichte zeden te vinden waren.
Laat er je eetlust niet door bederven!
