Wanneer je over Abruzzo zou vliegen en naar beneden kijkt, prijkt in de vorm van een druppel het dorpje met de sprookjesachtige naam Elice. Het wordt omgeven door een autoweg en bomen, ’s nachts verlicht met lichten oog het zelfs nog pittoresker, en lijkt wel een sprookje. Elice is enorm klein maar zeker een stop waard tijdens je rondreis doorheen Abruzzo.
Er is maar één weg om er te geraken en je kan er niet naast kijken: het sprookjesachtige Elice is letterlijk een druppel in het landschap van Abruzzo. Begeef je doorheen de kleine straatjes en laat je betoveren door de magische sfeer die er hangt in dit dorp.
De kleurrijke, authentieke Italiaanse huizen worden afgewisseld met eerder moderne appartementsgebouwen. De dorpskerk San Martino en het Castiglioni-kasteel zijn twee middeleeuwse monumenten die je in Elice kan bezichtigen.
Het kasteel ondergaat wel een renovatie, omdat het in 2009 getroffen werd door de zware aardbeving. Het bestaat al sinds 1051 maar is nog maar twintig jaar eigendom van de gemeente. De restanten van kamers die gebruikt werden als kelders, stallen en verblijven zijn er nog zichtbaar, net als een grote hal en een kapel waar destijds religieuze rituelen werden bijgewoond. Het kasteel was dan ook verbonden met de kerk van Santa Maria e San Martino via een gang ondersteund door een gewelfde boog.
Groene steeneik
Begin je wandeling in Elice door eerst de buitenweg te volgen die je langs het dorp leidt, waarna je de binnenstraatjes kan afleggen. Gelegen in de provincie Pescara, op een heuvel aan het noorden van de rivier Fino, heb je ook hier weer een garantie op berguitzichten. Interessant om te weten is dat de naam Elice afkomstig is van de boom ‘Elce’, een groene steeneik. Er is geen betere naam voor een groen sprookjesachtig paradijs. Er zijn verschillende wandel- en fietsroutes die je kan afleggen rondom Elice, zo kan je ook proeven van de wijde omgeving.
Sagra della Mugnaia
Het typische gerecht van Elice is pasta alla Mugnaia. Het deeg van de pasta bestaat uit durumtarwemeel, zachte tarwemeel en eieren. De pasta zelf is eerder dik en lang, en wordt gekookt en gekruid met vlees- en tomatensaus gebakken in ajuin, paprika, wortelen, en in blokjes gesneden verse tomaten en aubergine.
In de late middeleeuwen kwam het deeg van de vele molens aan de oevers van de Fino die bediend werden door de arbeiders van de vele boerengemeenschappen.
Ze brachten de verse pasta op smaak met de weinige ingrediënten die ze ter beschikking hadden. Nu is het nog steeds een erg simpel gerecht om klaar te maken. Tijdens het festival ‘Sagra della Mugnaia’ in augustus zet Elice deze pasta en de sterke band met Elice extra in de kijker. En dan is er ook nog ‘La notte nell’ex’, waarbij het dorp terugkeert naar de middeleeuwen door duizenden figuranten die bepaalde typische personages of scènes naspelen. Denk maar aan aanvallen op het fort, het verbranden van een heks en ophangingen. Uiteraard wordt ook hier weer pasta alla mugnaia geserveerd.
Recept Pasta alla Mugnaia (voor 4 personen)
Ingrediënten
Voor de pasta
- 400 gram bloem
- Zout naar smaak
- 230 milliliter water
Voor de saus
- 500 gram tomatenpuree
- 1 wortel
- 1 rode peper
- Een halve aubergine
- Zout naar smaak
- 200 gram rundsvlees of varkensvlees met bot
- 1 ui
- Een halve groene peper
- Extra vergine olijfolie naar smaak
Meng het water, zout en bloem en het deeg tot een dunne lap. Rol het deeg vervolgens op en snij met een pastamachine of een scherp mes fettuccine van ongeveer 1 centimeter breed.
Nadat ze gekookt zijn in licht gezouten water, worden ze op smaak gebracht met een rijke en volle vlees- en groenteragout. Ze worden vervolgens geserveerd met een snufje geraspte pecorino: voor een sappig gerecht dat gemakkelijk op te deppen is, geschikt voor een zondagse familielunch of een feestelijke gelegenheid.
In de originele versie wordt de pasta met de hand gemaakt en worden er geen eieren toegevoegd. Voor een elastischer en gemakkelijker te bewerken deeg kunt u er echter altijd een paar toevoegen. We hebben de saus hier gemaakt met een mengsel van paprika, wortel en ui, en hebben er een stukje rundvlees bij gebruikt dat nog aan het bot vastzit. Op deze manier smelt het merg tijdens het koken, waardoor de saus sappig en smakelijk wordt.
Als u dat wenst, kunt u het vlees, volgens de traditie, op hetzelfde bord als de pasta serveren. U kunt het vlees in stukjes snijden en samen met de fettuccine aan het puntje van uw vork vastmaken. U kunt het ook weglaten bij de bereiding en zelf een vegetarische versie maken. Voor een minder zout resultaat kunt u de pecorino vervangen door Parmezaanse kaas, of u kunt varkensvlees gebruiken in plaats van rundvlees.
