Mythen, sagen en legendes vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
Een verhaal van Patricio del Nero in “Albaredo e la via di San Marco – Storia di una communità Alpina, 200, Ed. Editour.
Eén van de bekendste plaatsen waar men de befaamde bitto kaas maakt, is de Alpe Piazza, een uitgestrekte bergweide de aan de noordkant van de berg Lago op 1850 tot 2000 m hoogte. Over dit gebied, dat al in de prehistorie bewoond was, vertelt men het volgende verhaal.
Een herder vertelt over een mysterieuze gebeurtenis tijdens de nacht toen het zijn beurt was om de hele nacht over de kudde te waken. Tot hiertoe niets bijzonders: om de beurt moest een van de herders de nacht doorbrengen met de beesten. Maar die nacht, onder het licht van de volle maan, was anders dan alle andere nachten.
Terwijl zijn gedachten allerlei richtingen opgingen om te vermijden dat hij werd overmand door de slaap, hoorde hij eerst een onbestemd geluid. Daarna zag hij, zonder het goed te kunnen onderscheiden, dat er vlammetjes, waarvan hij de herkomst niet goed kon zien, in zijn richting kwamen. Hij spitste zijn oren, sperde zijn ogen wijd open en droomde niet. De vlammetjes kwamen dichterbij, het geluid werd steeds sterker, het rumoer van hoeven op de grond van de alpenweide.
Toen zag hij in het maanlicht gemzen die in de richting van de kudde renden en daarna de vlammetjes die hen leken te volgen. Hij fantaseerde niet, ook de koeien hadden in de gaten dat er iets gebeurde. Ze begonnen te loeien, werden onrustig en toen de gemzen hen bereikten stoven ze alle kanten op, angstig vluchtend. De gemzen draafden over de vlakte en gingen verloren toen ze versmolten met de flank van de berg.
De herder kreeg geen kans om het beter te bekijken want de hemel werd met een onnatuurlijke snelheid donkerder, dichte wolken verduisterden het maanlicht, bliksemflitsen doorkliefden de lucht en donderklappen echoden tussen de bergen. Hij rende zo snel hij kon naar de berghut waar zijn makkers sliepen. Volledig van streek vertelde hij wat hem overkomen was. Allemaal wilden ze weten waar de vlammen vandaan kwamen, maar het antwoord had hij niet. Had het te maken met de vuren die in vroeger tijden ontstoken waren gedurende de nachtelijke duisternis? Misschien, het enige zekere is dat de herder vanaf dat moment nooit meer ‘s nachts de wacht durfde te houden.
