Niet iedereen is avontuurlijk aangelegd. Toch jagen een aantal mensen hun droom achterna, ongeacht de gevolgen. Zo heb je mensen die jarenlang stiekem een droom hadden echt te gaan wonen in hun favoriete land Italië. Intussen heb je in alle regio’s van Italië wel Nederlandstaligen die zich daar definitief gevestigd hebben. Wat is hun verhaal? Hoe snel hebben ze zich aangepast? Wat missen ze het meest van hun thuisland? Volg deze reeks alleen op taste-italy.be !
Vandaag brengen we u het verhaal van Iris die in Napels woont.
Ik ben Iris de Brouwer. Opgegroeid in Nieuwkoop in Zuid-Holland, verhuisd naar Amsterdam en uiteindelijk terecht gekomen in de regio Napels. Bij gezamenlijke vrienden ontmoette ik op een leuke vriendenavond Napolitaan Peppe, (eigenlijk Giuseppe, maar iedereen noemde hem Peppe). Peppe woonde al 11 jaar in Nederland en sprak gelukkig goed Nederlands. We vonden elkaar leuk en na drie maanden dat we samen waren, vroeg hij of ik mee ging met hem naar Napels op vakantie.
Eerste indrukken
Dat deed ik. De eerste indrukken van de stad vergeet ik nooit. De eerste keer dat ik de Vesuvius zag opdoemen op de snelweg komend vanaf Rome. De eerste rotonde die wij op reden en toen ik niet durfde te kijken door het Napolitaanse rijgedrag. De rit door te smalle straatjes over te drukke wegen. Ook herinner ik mij de kerkkoepels, de kleuren, de antennes op de daken. Ik was kort daarvoor met mijn werk, een basisschool in Amsterdam Oost, naar Marokko op studiereis geweest en ik riep de hele tijd uit dat het zo op Marokko leek!
Na een aantal jaren samen te hebben gewoond in Amsterdam en zomers en kerstvakanties in Napels te hebben doorgebracht, sprak Peppe zijn wens uit terug te willen keren naar Napels. Nu missen de meeste Napolitanen die geëmigreerd zijn hun stad. Ze zouden niets liever willen doen dan teruggaan, maar Peppe heeft het ook echt gedaan.
Hij had in Nederland ondertussen drie talen erbij geleerd en zich opgewerkt tot manager van een internationaal bedrijf. Toen het bedrijf naar Engeland verhuisde, besloot hij niet mee te gaan, maar terug te keren naar Napels. Hij had het gevoel iets terug te kunnen geven aan zijn stad. Een stad waar vooral jongeren door de enorme werkloosheid uit weg trekken. Een droom van hem was toen al om ooit iets op te zetten tussen Napels en Nederland en de stad en de mensen te helpen in hun groei en vooruitgang.
Italiaans leren
In de eerste periode in 2005 en 2006 heb ik de taal geleerd en Napels en de regio helemaal bekeken. Daarna begon ik met werken op internationale scholen en gaf ik Engels als tweede taal aan Italiaanse kinderen. Mijn eigen beroep uitoefenen in zo’n andere cultuur vond ik toch wel heel erg lastig. Ook had ik moeite om mijn kinderen, die ondertussen waren geboren, op te voeden in die andere cultuur. Helemaal met mijn ideeën over opvoeding en pedagogiek als leerkracht. Het bracht mij veel frustratie en ik was ongelukkig en eenzaam.
Op een gegeven moment kreeg ik de kans om een reisgids te schrijven voor Momedia, de toen nog 100% Napels gids (nu Time to Momo Napels). Ik heb mijn onderwijswerk opgezegd en heb mij na tien jaar weer helemaal in de stad gestort. Met als grote verschil dat ik nu de taal goed begreep en sprak, en heel veel begon te leren over de geschiedenis, de mensen, de cultuur en de ontstane tradities. Hierdoor begonnen frustraties van de jaren ervoor een plekje te krijgen. Doordat ik de geschiedenis en de oorzaken begon te begrijpen, begreep ik ook dat mijn oordeel mij enorm blokkeerde. Het weerhield mij ervan gelukkig te zijn en te leren van deze plek. Ik besloot vervolgens om mij op de mooie kanten te gaan richten. Ook al voor mijn kinderen, voor wie het niet leuk was een ongelukkige, gefrustreerde moeder te hebben.
Napels promoten
Napels zelf was ondertussen ook begonnen aan een opmars. Er waren grote verbeteringen gaande en die kon ik zien. Ik ontdekte dat er jonge Napolitaanse ondernemers actief waren die na bijvoorbeeld ervaring in het buitenland ervoor kozen hun energie in Napels te stoppen. Daarnaast droegen de antimaffia-aanpak en de oplossing door de politiek van het vuilnisprobleem bij aan mijn steeds grotere liefde voor Napels.
Tegenwoordig geef ik helemaal geen les meer. Ik ontvang, samen met Peppe die sinds 1,5 jaar mijn man is, Nederlanders en Belgen in de regio Napels. Ik help hen door deze vaak onbegrepen stad heen te kijken zoals ik er zelf doorheen heb leren kijken. We organiseren Nederlandstalige tours, regelen transfers, geven tips. We zorgen voor inspirerende en onvergetelijke studie- en bedrijfsreizen, unieke locaties, ervaringen en activiteiten. Alles om onze liefde voor deze stad te delen en met de hoop dat mensen niet te snel oordelen, maar iets verder willen kijken dan wat ze in eerste instantie denken te zien of te weten over Napels en de Napolitanen.
Sociaal toerisme
Wij doen hierbij heel bewust aan sociaal toerisme waarbij we bijvoorbeeld tijdens onze antimaffiatour een actieve financiële bijdrage leveren aan de sociale vereniging (R)esistenza antimaffia. Ook werken we voornamelijk samen met lokale mensen die inspirerende verhalen hebben. Zij zullen immers zeker een blijvende herinnering achter laten, terwijl de locals dus lokaal kunnen verdienen. Ook wij zijn nu echte locals en hebben alles in Napels opgebouwd zonder ons bedrijf in het belastingvoordelige Nederland te openen. Niet altijd gemakkelijk, maar waar we wel voorstander van zijn.
In de regio Napels ben ik groot geworden, hier ben ik volwassen geworden, ik ben hier moeder geworden en hier heb ik iets meer van het leven begrepen. Ondertussen mis ik Nederland niet meer zoals in de eerste jaren toen ik nog dacht dat alles in Nederland beter was. Ik mis wel het gemak van de dingen in Nederland, de vooruitgang en mogelijkheden in sommige aspecten. Maar vooral mis ik mijn familie en vrienden om mij heen.
Of ik ooit nog terugkeer naar Nederland? Daar denk ik niet over na. Ik leef wat dat betreft het leven zoals een Napolitaan. Als er levensvragen zijn waar ik het antwoord niet op weet, dan ga ik mij daar niet meer druk om maken, maar probeer ik gewoon van het moment te genieten en schenk ik mijzelf een koffie in en geniet ik van de warmte van de zon op mijn gezicht.
Je kunt Iris contacteren via haar website , haar Instagram of haar Facebookpagina
Ze heeft ook een serie video’s op Youtube, waarvan je hieronder een exemplaar kunt bekijken.
