Italiaanse toestanden

  “Pas maar op dat je er geen zout in doet,” zei Torti met van plezier dichtgeknepen ogen tegen l’ingegnere Cassani. Elke keer als we bij elkaar zaten om de [lees verder]

  Zo hard had ik Marco, de lange Roemeen, nog niet zien rennen. Hij was boven aan het roken en leuteren met zijn maten, toen ze vanuit het studeerkamerraam Torti [lees verder]

  Het was nacht en ik lag in bed in de slaapkamer van het toekomstige huurappartement. Buiten stormde het, alweer. Ik begon te malen over hoe ik hem (of Cassani) [lees verder]

Torti was al dagen niet te genieten als hij op de bouwplaats verscheen. Hij tierde en foeterde nog meer dan anders en zijn werklui werden gek van zijn gezeur. Ons [lees verder]

Deng! Deng! Deng! Porca miseria, houdt dat gedreun dan nooit op? Dat dacht ik nadat een aanhoudend gebonk tegen de muur van de slaapkamer mij midden in de nacht had [lees verder]

Na ruim een week van sloopwerk verbeterde het humeur van Torti opvallend. Hij maakte grapjes en viel ons en zijn werklui niet meer voortdurend lastig met zijn eigenwijze raad en [lees verder]

“Pronto!” zeggen de Italianen als ze de telefoon opnemen: “Ik ben er klaar voor, zeg het maar.” Maar ja, hoe weet je als beller of je tot de juiste persoon [lees verder]

Opeens hoorden we geschreeuw in de cantina, de kelder: “La chimica! La chimica!” Waren de bouwvakkers van Torti op een milieutijdbom gestoten, op levensgevaarlijk gif in de grond? Hadden ze [lees verder]

Nee, hij hoefde geen grappa en ook geen wijn. Hij was astemio, geheelonthouder, beweerde hij. We keken Torti verbaasd aan. Geheelonthouder, in deze streek? Dan moet je wel erg sterk [lees verder]

  “Si stanno divertendo un sacco,” zei de vriendelijke ambtenaar van de gemeente Montecalvo tegen haar collega. “Ze hebben er veel plezier om.” Om wat? Om de altijd aanwezige en [lees verder]