Mythen en sagen vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
Legende uit de roman I Morti di Torno van Cesare Cantù
Napoleon Bonaparte trok als een meteoor door Europa. Vrijwel het hele continent werd betrokken in zijn oorlogen ten koste van een enorm aantal mensenlevens. De oorlogen betekenden ook de invoering van de dienstplicht in de bezette landen. Ook in het nieuw gestichte Regno d’Italia, met eerst Napoleon zelf en daarna zijn oogappel Eugenie de Beauharnais, werd de dienstplicht ingevoerd. Iedere dorp of stad moest een vastgesteld aantal jonge mensen leveren voor het leger van Napoleon. Vrijwel nergens was het aantal vrijwilligers groot genoeg om aan die eis te voldoen en werden een aantal inwoners aangewezen.
Zo viel het lot op Alfredo, die net getrouwd was met Linda, het mooiste meisje uit het dorp. Het is niet moeilijk je in te denken hoe wanhopig de twee geliefden waren die nog slechts enkele dagen na het huwelijk van elkaar gescheiden werden voor een periode van tenminste drie jaar, nog afgezien van de grote risico’s die deelname aan de oorlog betekenden.
Het was onmogelijk zich aan het bevel te onttrekken en zo moest de arme Linda afscheid nemen van haar Alfredo en begon voor haar een lange periode van eenzaamheid, slechts af en toe onderbroken door een kort bericht van haar verre geliefde.
Vaak ging ze ’s avonds naar de oever van het meer, denkend aan Alfredo en aan de dag waarop ze de boot zou zien verschijnen die hem naar haar terugbracht. Hoewel ze wist dat het zinloos was, ging ze vaak naar een rotspunt vanwaar ze ver over het meet kon kijken in de richting waaruit ze hem verwachtte. Telkens weer echter keerde ze huilend terug naar huis.
Zo gingen drie lange jaren voorbij en naderde eindelijk de dag waarop hij terug zou keren. Vanaf dat moment bracht ze vele uren door op de uitkijk, spiedend over het water. Eindelijk zag ze in de verte een boot naderen. Ze kon op die afstand niet zien wie er aan boord waren, maar ze was ervan overtuigd dat hij erbij zou zijn. En ja, toen de boot dichterbij kwam zag ze hem op de boeg, uitkijkend naar de oever. Plotseling echter kwam er een windvlaag, zoals vaker gebeurt op het meer. Maar het paar was zo geconcentreerd op elkaar dat ze niet in de gaten hadden wat er gebeurde. Linda wilde van de rots klimmen om dichterbij te komen maar gleed uit en viel in het meer. Alfredo zag dit voor zijn ogen gebeuren en dook onmiddellijk ook in het water om haar te redden. Maar in de hoge golven lukte het hem niet om de plaats te bereiken waar ze onder water was verdwenen en zo gingen beide ten onder zonder dat iemand op tijd kwam om ze te redden. Hun lichamen werden spoedig daarna gevonden en bij elkaar begraven.
