In deze reeks belichten we telkens een model dat in de geschiedenis van de (Italiaanse) auto een belangrijke rol heeft gespeeld, zij het door zijn techniek, styling, populariteit of andere reden.
Van icoon gesproken, het is waarschijnlijk onmogelijk om te tellen hoeveel jongens er in de jaren ’80 een poster van deze auto op hun kamer hadden hangen.
Sensatie
De Lamborghini Countach was een van de laatste modellen gebouwd onder leiding van de oprichter van het gelijknamige merk, Ferruccio Lamborghini. Hij was gepland als opvolger voor de revolutionaire Miura. De laatste was een sensatie bij de introductie in 1966, maar tegen 1970 voelden ze bij Lamborghini de hete adem van concurrent Ferrari in de nek. Project LP112 was de codenaam voor wat uiteindelijk de Countach zou heten. Die naam werd gekozen nadat een styling assistent de Piemontese term ‘countach’ zei – een opgewonden term van ontzag – bij het zien van het definitieve concept dat in 1971 in Genève zou debuteren.
Desondanks zou het tot 1974 duren voordat de productie van de Countach LP400 eindelijk klaar was. Tegen die tijd zagen de financiën van Ferruccio Lamborghini er somber uit, met zowel zijn tractorbedrijf als Lamborghini Automobili. Hij trok zich terug op het platteland om wijn te produceren, terwijl Lamborghini’s nieuwe eigenaren worstelden om van de Countach een verkooptopper te maken. Tegen 1980 was Lamborghini Automobili failliet. Toen in 1982 nieuwe eigenaren in beeld kwamen, kon men de Countach eindelijk in orde maken voor de verkoop in de VS – een markt die later de belangrijkste zou blijken voor de autofabrikant. De Countach was daar een graag geziene gast in films (Cannonball Run) en op tv (Miami Vice).
Evolutie
Door de jaren heen heeft men de Countach voortdurend verder ontwikkeld. De vroegste modellen van 1974, bekend als “Periscopio” voor hun unieke periscoop-stijl achteruitkijkspiegel setup, zijn de zuiverste vanuit een oogpunt van styling. Latere modellen zouden een kakofonie van scoops, ventilatieopeningen, vleugels, en spoilers krijgen, een aanpassing aan de smaak van die tijd.
De door Bizzarrini ontworpen 3,9-liter V-12 motor leverde ongeveer 375 pk in een relatief licht buizenframe chassis dat was ontwikkeld door Paolo Stanzani. De opvallende wigvormige carrosserie was ontworpen door Marcello Gandini toen hij nog voor Bertone werkte. Opvallend waren de futuristische schaardeuren, die Gandini voor het eerst had gebruikt op de Alfa Romeo Carabo.
In 1978 werd de Countach LP400 S geïntroduceerd. Hier beginnen we de extravagante styling te zien met bredere spatbord flares, wielen en banden, aslook de introductie van de iconische en gigantische V-vormige achtervleugel van de Countach. De motorinhoud vergrootte men in 1982 tot 4,8 liter, wat resulteerde in een nieuwe naamswijziging naar Countach LP5000 S.
In 1985 werd de Countach LP5000 QV geïntroduceerd, QV staat voor “quattrovalvole”, of vier kleppen in het Italiaans. Zoals zijn naam al doet vermoeden, kreeg de nu 5,2-liter V-12 een kop met vier kleppen per cilinder voor een grotere efficiëntie en een extra vermogensstijging tot 455 pk wanneer hij was uitgerust met zes Weber-carburateurs, of 415 pk met de Bosch-brandstofinjectie. Dat was nodig om de auto’s in de VS te laten voldoen aan de federale emissienormen. Die auto’s kregen jammer genoeg ook grotere, zwaardere (en lelijke) bumpers dan hun Europese tegenhangers.
De finale
In 1988 kreeg de 25th Anniversary Edition Countach een nog schandaligere restyling door Horacio Pagani, die enkele jaren later zijn eigen supercarbedrijf zou oprichten. Met een overdaad aan dramatische styling, kan men de 25th Anniversary Edition Countach zien als een eerbetoon aan de jaren ’80 excessen. De productie stopte in 1990 om plaats te maken voor de opvolger, Diablo.
Er zijn in totaal 1.983 Countachs gemaakt.
