Het is winter 2020 en we maken de fijne planning om een weekend te genieten van een uitstap naar Italië. Onze ogen vallen op het weekend van 7 maart en de klassieker Strade Bianche. We zoeken de gepaste vluchten, huren vooraf een auto en tellen af naar het weekend. Van corona is enkel vaag wat te horen in China….Maar enkele weken voor vertrek wordt duidelijk dat de hele planning op de helling komt. Uiteindelijk gaat de klassieker niet door maar genieten we nog op de valreep van een weekend Lucca en Firenze. Eens goed eten bij L’Imbuto in Lucca en wat shoppen in Firenze onder een stralend lentezonnetje… pas bij de terugvlucht vanuit Pisa voelen we ons voor het eerst onveilig met de hele corona-situatie. Na enkele dagen thuis te zijn, wordt alles afgesloten en gaan we de lockdown in.
Maar onverwacht komt de Stade Bianche terug in het vizier bij de planning van de zomervakantie in Italië. We verlengen ons 14-daags verblijf van zaterdag tot zaterdag met één dag en komen pas op zondag 2 augustus terug naar België. Siena ligt amper 40 km van ons verblijf in Toscane en daar gaat op 1 augustus de historische klassieker door.
Na het nodige opzoekingswerk op internet besluiten we de renners drie keer te zien en rijden het eerst naar Radi, het begin van settore 3. Daarna rijden we naar het einde van settore 8 om uiteindelijk naar Siena te rijden en proberen de aankomst te zien. Aangekomen in Radi weten we niet waar de renners in het dorp voorbijkomen, ook andere toeristen zijn op zoek naar het parcours. Uiteindelijk weet een Italiaan ons te vertellen dat iedereen goed 500 meter verder in het dorp de renners voorbijkomen. We zijn te laat en zien nog net de laatste groep van de elite dames voorbijkomen. Na het nodige wachten in bloedhete omstandigheden komen de elite mannen eraan. Net voor het ons zien we een ongeval met motor en fotograaf gebeuren. We helpen de fotograaf zijn schaafwonden verschonen met onze flessen water die we bij hadden. Uiteindelijk zien we het peloton voorbijkomen en springen we de auto in om tussen de volgwagens van de ploegen ons te begeven naar Settore 8, Monte Sante Marie.
Settore 8 is straffe kost, zelfs met de wagen, we zijn onder de indruk van het parcours wanneer onze Stelvio hier en daar wat doorspint op de steile hellingen. De kopgroep met alle favorieten komt voorbij en terwijl we terug naar de auto stappen zien we de opgave van de Italiaanse favoriet Nibali, hij stapt er in de auto met een menigte Italianen rond hem.
Aangekomen in Siena mogen we niet verder dan de vod van de laatste kilometer. Niemand mag de via Santa Catarina in, tot grote woede van de Italianen. Maar onder de vod schreeuwen we Wout van Aert nog toe, de Italianen rond ons hebben plots door waar wij vandaan komen….
Bloedheet, dorst door het gebruiken van ons water voor de verzorging van de fotograaf op de motor besluiten we iets te eten achter de Piazza del Campo en meer dan een uur na de koers komen we bij het stappen rond het plein onze Wout van Aert tegen… Na deze heroïsche dag maar één woord wanneer je op witte wegen de renners kon zien. Zonnehoed en -pet af, dit is niet in woorden te beschrijven, meer dan diep, diep respect en bewondering.
