Je werd op 4 maart 1678 geboren, je was zo zwak dat de vroedvrouw je een nooddoop toediende, omdat gevreesd werd dat je maar een paar dagen zou leven. Wat zouden we allemaal moeten missen indien je het niet gehaald had? Gelukkig spartelde je erdoorheen en werd je officieel gedoopt in de Chiesa San Giovanni di Bragora in Venetië op 6 maart, nadat eerst nog de duivel werd uitgedreven.
Loop eens langs in deze kerk. De doopakte hangt naast de doopvont en je oren worden gestreeld door hemelse muziek van de componist. De Campo Bandiera e Moro o Bragora is nog een vrij authentiek plein met twee waterputten en enkele zitbanken, waar je nog een babbeltje kan slaan met autochtone Venetianen of waar klasjes schoolkinderen op uitstap te vinden zijn en op woensdagnamiddag jongens voetballen. Dat er recent ook een barretje en een restaurantje geopend zijn, hebben we aan onszelf, toeristen, te danken.
Van zijn vader, violist, erfde Antonio zijn muzikale gave. In 1703 werd hij priester gewijd en omwille van zijn haarkleur kreeg hij de bijnaam il prete rosso. Hij werd al snel doorgestuurd naar het Pio Ospedale della Pietà, volgens de literatuur een weeshuis, maar volgens andere, en meer waarschijnlijk, een tehuis voor vondelingen.
Zijn zwakke gezondheid belette hem niet om een uitgebreid repertoire bijeen te schrijven. Vijfhonderd concerten voor alle beschikbare instrumenten, bijna 50 opera’s, een zeventigtal sonates, symfonieën en cantates, … Als er een werk is dat iedereen kent, dan zijn het wel de Vier Jaargetijden. Er gaat in Venetië geen dag voorbij of deze concerten worden uitgevoerd.
In het tehuis vond hij voldoende meisjes die zijn muziek wilden uitvoeren. Eentje van die leerlingen, Annino Giro inspireerde Vivaldi tot het schrijven van enkele werken. Hun verhaal kan je lezen in het boek Vivaldi ’s muze van Barbara Quick, een liefdesverhaal dat een realistisch beeld schetst van het leven in het tehuis en van de tijd van Vivaldi.
Een van de plaatsen waar je concerten van Vivaldi kan beluisteren is de Chiesa Santa Maria della Pièta, aan de Riva degli Schiavoni, volgens vele toeristische gidsen de kerk waar Vivaldi zelf zijn concerten ten gehore bracht. Alleen … werd de kerk pas gebouwd na het overlijden van de componist. De kerk en het tehuis stonden er vlak naast, waar nu het Hotel Metropole gevestigd is. In de bar vind je nog twee originele zuilen van de kerk en in de Calle della Pietà vind je rechts een groene ronde deur, dit was de vondelingenschuif, nu zie je door het glas zout- en pepervaatjes staan, maar destijds konden de nonnen niet zien wie er een baby te vondeling legde.
Loop nog even door, dan zie je aan de linkerkant een steen met tekst die aangeeft dat je alleen kinderen te vondeling mocht leggen als je echt niet in staat was ze groot te brengen, indien een rijker persoon betrapt werd, werd die daarvoor streng gestraft. Loop je door tot het eind, sla dan (verplicht) rechtsaf, dan kom je op het eerdergenoemde plein met de doopkerk terecht.
In het Museo della Musica in de Chiesa San Maurizio aan het gelijknamige plein, kan je instrumenten en manuscripten gratis gaan bewonderen. Je kan er ook kaarten bestellen van de Interpreti Veneziani, een toporkest dat zijn concerten geeft in de voormalige San Vidalkerk, gelegen tussen Campo San Stefano en de Ponte dell’Accademia.
Kortom, Venetië bezoeken en Vivaldi niet ontmoeten, dat is pas een huzarenstuk.
Grazie per tutto, Antonio.
