De processie van de vrachtwagens van het leger vol doodskisten die Bergamo verlaat.
Een schokkend beeld dat de bittere aandacht van de wereld heeft getrokken.
Bergamo is de stad in Italië die het zwaarst werd getroffen door het coronavirus, met vijfduizend doden in de maand maart alleen. De stad waar de indringende stilte in de straten van het centrum alleen werd verbroken door de sirenes van de ambulances.
Bergamo blijft rouwen om haar slachtoffers maar verlangt naar een nieuwe start. Het zal een moeilijke morgen zijn vol onzekerheden, maar deze regio is niet gewend om toe te geven en de moed om opnieuw te beginnen is groot.
Een vlag met het grote rode hart van Bergamo, verspreid in honderdduizend exemplaren samen met de plaatselijke krant L’Eco di Bergamo, wordt het symbool van dit nieuw begin.
“We love Bergamo” is een eenvoudige, solidaire slogan diep gevoeld en ondersteund in de stad zelf, in de provincie, in heel Italië en ver buiten de grenzen door de talrijke emigranten verspreid over de hele wereld, de ‘Bergamo doc’ zoals ze zicht trots noemen.
Deze vlag van de day after wil een getuige zijn van een gemeenschap die terug aan de slag gaat en hiermee iedereen uitnodigt om de duizend kleuren, verhalen en tradities te ontdekken van deze stad die terecht het Salotto d’Italia wordt genoemd.
Een nieuwe dag begint in Bergamo.
Klim vanuit Bergamo Bassa de vele oude trappen op naar Bergamo Alta, het historisch centrum van de stad, en werp een blik op de zestiendeeuwse Venetiaanse muren: Zo begrijp je meteen het waarom van de benaming ‘Salon van Italië’. Het is dan ook geen verrassing dat Bergamo Alta in 2017 werd opgenomen in de lijst van de Unesco werelderfgoedlocaties.
Je kunt het ook rustig aan doen en de mooie kabelbaan nemen die al meer dan 120 jaar Bergamo Basso met de bovenstad verbindt. Hangend aan een draad reis je door een suggestief landschap op weg naar de historische kern van Bergamo.
Ga door een van de vier poorten, Porta Garibaldi, en ontdek de Città dei Mille zoals de stad midden in de Italiaanse Risorgimento werd genoemd door Garibaldi, de held van de eenmaking van Italië, wanneer honderden vrijwilligers van Bergamo zich bij de Roodhemden voegden.
Wandel door de middeleeuwse steegjes en stop bij nummer 14 in Borgo Canale, het geboortehuis van de achttiendeeuwse componist Donizetti. Luister in gedachten naar Luciano Pavarotti in ‘De dochter van het regiment’ of naar Maria Callas in ‘Anna Bolena’ die uitzonderlijke interpretaties van zijn werken gaven. De wereld is klein, want in Bergamo woont al een tijdje Benjamin Batten, een schrijver uit Antwerpen die hier de echtgenote van de persoonlijke vioolspeler en goede vriend van Onassis leerde kennen.
Op het podium van de theaters worden niet alleen de lyrische meesterwerken opgevoerd. Uit Bergamo komt ook de sympathieke Harlekijn, de ondeugende grappenmaker met een veelkleurig ruitenkostuum, een witte capuchon en een zwart halfmasker, die verliefd is op Colombina.
De smalle straatjes die overlopen in oude pleinen brengen je verder naar Piazza Vecchia waar je nog een bewoner van Bergamo leert kennen: Torquato Tasso, de grote dichter van de Italiaanse Renaissance.
Wil je even onderduiken in zijn beroemdste werk Jerusalem verlost in de schaduw van zijn trots standbeeld? Geniet dan van een espresso in het historische Caffè del Tasso en fantaseer over de mensen die hier vroeger rondliepen en ook morgen zullen komen en gaan.
Hou je meer van een ijsje, ga dan naar La Marianna in Largo Colle Aperto en proef hier de authentieke Gelato alla stracciatella. Het origineel recept van Enrico Panattoni is gedateerd 1961 en heeft nog altijd eenvoudige ingrediënten zoals verse melk, eigeel, kristalsuiker, verse room en chocolade met 58% cacao. De Stracciatella mag vandaag dan wel op alle continenten worden geproduceerd, maar hier in Bergamo geeft La Marianna je net dat ietsje meer.
Intussen is het avond en op het centrale plein, Piazza Vecchia, rijst de majestueuse stadstoren op. De grootste klok van Lombardije. de Campanone, luidt iedere avond stopt om 22.00 uur 130 keer, een oude gewoonte die herinnert aan de sluiting van de stadspoorten tijdens de Venetiaanse overheersing. Een suggestief beeld met een haast symbolische leidraad van vroeger naar nu.
