Mythen, sagen en legendes vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
In zeer donkere nachten kan men soms rond middernacht een geluid horen of er iemand op een rotsblok slaat. Om dit geluid te begrijpen moeten we terug naar het midden van de 16e eeuw toen er in Fusine een man leefde Rigadin genaamd, die bekend stond om zijn eerlijkheid.
Hij beroemde zich erop nooit in zijn leven een leugen verteld te hebben en nooit iemand bedrogen te hebben. Hij was bovendien bekend om zijn grondige kennis van de Val Madre.
Omdat er een meningsverschil was ontstaan tussen de inwoners van de dorpjes Fusina en Colorina over de exacte plaats van de grens tussen de twee gebieden, besloot men hem te vragen als scheidsrechter omdat men overtuigd was van zijn onpartijdigheid. Nadat hij een aantal keren het betwiste gebied had bezocht, gaf hij een aantal referentiepunten aan die de grens precies aangaven.
Zijn aanwijzingen waren wel erg gunstig voor de inwoners van Fusine maar aan zijn uitspraak: “Ik zweer dat ik met mijn voeten op de aarde van Fusine sta” durfde niemand te twijfelen. Zo werd tenslotte de grens vastgelegd in de documenten.
Toen Rigadin echter zijn dood voelde naderen, voelde hij de behoefte zijn geweten te zuiveren door aan iemand te vertellen wat hem bezwaarde. Zo kwam zijn sluw bedrog aan het licht: voordat hij aan zijn grensinspecties begon, had hij namelijk een flinke hoeveelheid aarde van Fusine in zijn schoenen gedaan en had hij altijd de waarheid gesproken omdat zijn voeten immers op de aarde van Fusine hadden gerust zelfs als zijn voeten zich op de grond van Colorina bevonden.
Voor de grens tussen de dorpen had dit geen gevolgen men liet die ongewijzigd. Maar het betekende wel zijn einde. Het voelde als een leugen voor de inwoners van Colorina maar echt gelogen had hij toch niet. Zijn plaats in het paradijs kreeg hij echter niet en een plaats in de hel leek ook niet passend. Zo kreeg hij hetzelfde lot als vele verdoemden: eeuwig rond te moeten dolen in de bergen. Zo verklaart men ook het geluid van het slaan op een rotsblok: het is Rigadin die zijn straf uitdient.
Uit de verzameling legendes van het Valtellina door Massimo dei Cas
