Van boerendochter tot spionne van tsaar Nikolaj II
In een vorige aflevering van de serie “Liefde voor Ligurië” maakten we reeds kennis met het dorpje Apricale, waar het spel pallapugno aan de gang was. Ter plekke ontdekten we het boeiende verhaal van Emma Cristina Bellomo, dat meer dan de moeite waard is om te vertellen.
Ze wordt in 1861 geboren als dochter van een eenvoudige boer uit Apricale, gelegen in het binnenland van de provincie Imperia, regio Ligurië. Haar schoonheid kreeg mythische proporties. Toch is er nauwelijks fotomateriaal van haar te vinden. Ze trouwt op jonge leeftijd met Giobatta Pisano, ook wel Battilosso genoemd. Haar echtgenoot houdt zich bezig met onfrisse geldzaakjes. Daardoor moet hij de vlucht nemen naar de Verenigde Staten waarbij hij zijn echtgenote in Nice achterlaat. Cristina geeft de moed niet op en slaagt erin in dienst te treden bij de plaatselijke graaf Charles de la Tour.
De la Tour, Frans edelman, pendelt tussen Nice en Parijs waar hij zich begeeft in de hogere kringen. De graaf stelt Cristina in staat te leren lezen en schrijven en te leven volgens de etiquette. Ze maakt kennis met de crème van Parijse intellectuelen. Zo mag ze zich relatie noemen van namen als Claude Debussy, Emile Zola en Marcel Proust. De graaf kan haar niet huwen omwille van haar eerdere huwelijk, maar laat haar wel een erfenis én de naam. Voortaan zal ze de naam gravin della Torre gebruiken, een letterlijke vertaling van de la Tour.
Romanov
Ze overtuigt haar nicht Maria om Apricale te verlaten om bij haar in Parijs in te trekken. Dit duo begint aan een opmerkelijke reis door Europa. Die brengt hen ook in Rusland aan het hof van groothertog Alexeij Romanov. De vonk der liefde slaat over tussen Cristina en Alexeij, broer van de tsaar. Ze verhuist met hem naar de ambassade in Tokyo, waar ze als Russische spionne zal fungeren in het rijzende conflict tussen Rusland en het Oosten.
Op het hoogtepunt van hun roem wordt nicht Maria getroffen door tuberculose. Beide dames uit Apricale keren terug naar Parijs in de hoop op betere verzorging. Helaas kan niets Maria nog redden: zij sterft op 7 januari 1903. De begrafenisstoet begeeft zich naar Apricale in het gezelschap van, zo blijkt, Romanov zelf. Maria wordt begraven met een orthodox zilveren kruis op haar graf, geplaatst door Romanov.
De liefde tussen Romanov en Cristina is nog steeds zeer intens, en zij wensen te trouwen. Officieel is ze nog steeds gehuwd met Battilosso. Daarom start ze onderhandelingen op met haar echtgenoot voor diens terugkeer en de ontbinding van hun huwelijk. Battilosso stemt in met een terugkeer, maar kan de rijkdom en het prestige van zijn echtgenote niet verkroppen.
Waarschijnlijk ligt die reden ten grondslag aan het drama dat daarna gebeurt. Tijdens de onderhandelingen over de echtscheiding, die in 1904 plaatsvinden in de woning van de gravin in Apricale, vermoordt Battilosso op 30 mei 1904 zijn dan 43-jarige echtgenote Cristina Bellomo. Vervolgens verhangt hij zichzelf daarna uit wroeging.
Het Castello della Lucertola, centraal gelegen in Apricale, is omgebouwd tot museum en vertelt de geschiedenis van Apricale. Daarbij is ruimte voorzien voor het verhaal van Cristina Bellomo en een deel van haar persoonlijke bezittingen. Een sprongetje landinwaarts in Ligurië waard.
Lees alle andere bijdragen over Ligurië
