Nu de Italiaanse muziek weer even in de schijnwerpers staat dankzij de overwinning van Måneskin op het Eurovisiesongfestival 2021, is het voor mij de hoogste tijd om het stof te blazen van enkele Italiaanse popklassiekers die het in mijn jonge jaren ook tot een zeker hitniveau hebben gebracht.
Vandaag aandacht voor Viva la mamma van Edoardo Bennato.
Napolitaan Edoardo Bennato werd geboren in 1949. Als tiener maakte hij heel bewust de opkomst van rock’n’roll mee. Daardoor werd hij beïnvloed door artiesten als Elvis Presley, Paul Anka, Neil Sedaka en Jerry Lee Lewis. Nog andere invloeden kwamen van dichterbij, zoals bijvoorbeeld Peppino di Capri, die heel wat oude Italiaanse en Napolitaanse liedjes een rock’n’roll schwung meegaf.
Trio Bennato
Muziek was belangrijk in het leven van de Bennato’s, en zijn ouders stuurden hem samen met zijn broers Eugenio en Giorgio op accordeonles. Zijn eerste band vormde hij daarop met zijn broers en als Trio Bennato maakten ze een toer door Zuid-Amerika. Terug thuis stortte hij zich met nog meer ernst op zijn muziek. Zo componeert hij zelf liedjes. Bijvoorbeeld schreef hij samen met Sandro Portelli twee liedjes voor de toen immens populaire Bobby Solo.
Bennato verhuist naar Milaan en combineert werk met studies architectuur. Tussendoor doorkruist hij Europa op zoek naar nieuwe muzikale invloeden. Hij speelt zelfs een tijdje in Londen als straatmuzikant. In 1973 maakt hij zijn debuutalbum Non farti cadere le braccia, dat goed wordt onthaald. Het conceptalbum La torre di Babele (1976) wordt zijn echte doorbraak.
In 1980 volgt een tweeluik van albums met slechts 15 dagen tussen beide verschijningsdata – een unicum in de Italiaanse muziek. Bennato staat nu op de top van zijn carrière, en haalt zelfs een legendarisch album als The Wall van Pink Floyd in. Edoardo slaagt erin het San Sirostadion vol te krijgen met 80.000 fans. Zijn E’ goal wordt het thema van het immens populaire TV programma La Domenica Sportiva.
Viva la mamma
Bennato experimenteert in die periode met elektronische klanken, wat hem niet in dank wordt afgenomen door zijn die hard fans. Toch slaagt hij erin opnieuw een groot publiek aan te spreken met het album Abi dubbi meerbepaald de single daaruit: Viva la mamma. Hij gaat verder op zijn elan in de jaren ’90 wanneer hij het officiële lied voor het WK voetbal in Italië mag schrijven: Un’estate italiana, dat hij samen met Gianna Nannini zingt. Italië wint het WK niet, maar in 2006 is het wél prijs, en Bennato’s lied schalt onmiddellijk na de winst opnieuw uit de Italiaanse radio’s.
Inhoud
Het liedje zelf en zijn tekst? Viva la mamma is een vrolijke ode aan moeder. Bennato blikt daarbij voor hem terug naar zijn jeugd van de jaren ’50. Zijn beeld is dat van een nuchtere, wat morsige moeder die lange rokken draagt en kapsels uit die periode heeft, oprechte en realistisch.
C’è folla tutte le sere
Nei cinema di Bagnoli
Un sogno che è in bianco e nero
Tra poco sarà a colori
L’estate che passa in fretta
L’estate che torna ancora
E i giochi messi da parte
Per una chitarra nuova
Viva la mamma
Affezionata a quella gonna un po’ lunga
Così elegantemente anni cinquanta
Sempre così sincera
Viva la mamma
Viva le donne con i piedi per terra
Le sorridenti miss del dopoguerra
Pettinate come lei
Angeli ballano il rock, ora
Tu non sei un sogno, tu sei vera
Viva la mamma perché
Se ti parlo di lei non sei gelosa
Viva la mamma
Affezionata a quella gonna un po’ lunga
Indaffarata sempre e sempre convinta
A volte un po’ severa
Viva la mamma
Viva la favola degli anni cinquanta
Così lontana eppure così moderna
E così magica
Angeli ballano il rock, ora
Non è un juke box, è un’orchestra vera
Viva la mamma perché
Se ti parlo di lei non sei gelosa
Bang bang la sveglia che suona
Bang bang devi andare a scuola
Bang bang soltanto un momento
Per sognare ancora
Viva la mamma
Affezionata a quella gonna un po’ lunga
Così elegantemente anni cinquanta
Sempre così sincera
Viva la mamma
Viva le regole e le buone maniere
Quelle che non ho mai saputo imparare
Forse per colpa del rock
Forse per colpa del rock, rock
Forse per colpa del
Forse per colpa del rock
