Deel 1 van dit verhaal kan je hier lezen.
Daags nadien ging het richting Monte di Fo’. Ik was op dat moment in het hart van de route. Dit werd een spannende etappe: ik wandelde over een paar stukken van de Flaminia Militare, de Romeinse heirweg die in 187 v.Chr. door Consul Flaminio werd aangelegd.
De omgeving was prachtig en ik was quasi alleen. Ik waande me soms een Romeinse soldaat, die over een soort bergpas zijn doel tegemoet ging. In de namiddag passeerde ik langs een van de grootste WO II Duitse militaire begraafplaatsen van Italië Aan de Futa Pas (foto 5) ligt een wonde, die de Tweede Wereldoorlog heeft achtergelaten. Oude foto’s en verhalen catapulteerden me terug naar die onaangename tijd. Ik sliep vervolgens op Camping Il Sergente, een eenvoudige maar degelijke accommodatie. Ik sliep er in een sobere doch schone caravan. Op deze plek werd de eerste lodge voor Via degli Dei wandelaars gebouwd.
Donderdag stapten we door de Mugello-vallei, door de rijke familie Medici bewust als hun woonplaats gekozen (sommige villa’s staan tegenwoordig op de Werelderfgoedlijst van UNESCO). In het tijdloze dorpje Sant’Agata proefde ik van de typische aardappeltortelli.
Hij werd voorafgegaan door allerlei, vers klaargemaakte groenten van het seizoen. Men kon ze kiezen uit de overvolle koeltoog en nadien opgewarmd en begeleid door een glaasje lokale wijn verorberen. Heerlijk.Il giusto gusto.
In de late namiddag arriveerde ik in San Piero a Sieve. Ik overnachtte er in een van de eerste herbergen van het stadje, daterend uit 1837. Ik werd er welkom geheten door de eigenaar Carlo Ducci. Hij woont in Milaan, werkte voor Vogue en runt ook het familiehotel in San Piero. Een prachtige regio (Mugello-Toscane) en een hotel waar ik zeker nog zal terugkeren. Albergo La Felicina. Nee, geen sterrenzaak maar een unieke plek met tonnen karakter. De vader van Carlo verzamelde er modelauto’s, bouwde er zijn eigen vliegtuig en kleefde er Airfix modellen in mekaar. Dat echte vliegtuig staat trouwens nog steeds in de tuin van het hotel.
Het hotel is, alleszins naar mijn smaak, prachtig ingericht en nog steeds “dans son jus” zoals het zou moeten zijn. De kamers zijn versierd met excentrieke kunst. En met modelbouwvliegtuigjes van vader. Het hotel serveert geen diner maar wel een stijlvol en compleet ontbijt. Een echte aanrader.
Eten kan je makkelijk in de buurt.
Vrijdag ving mijn voorlaatste stapdag aan met het Medici-fort en het kasteel van Trebbio. Bijna het ogenblik om de Toscaanse heuvels in te trekken Een van de letterlijke en figuurlijke hoogtepunten van deze etappe is het prachtige klooster van Monte Senario, 815 meter boven zeeniveau. Vanaf hier kon ik terugblikken en alles zien wat ik reeds had afgelegd en wat me nog te wachten stond. Einddoel van de dag was Olmo en een verblijf in Ristorante Albergo Dino. Een absolute aanrader want je kan bij helder weer in de verte Firenze zien liggen. Het terras voor het hotel is prachtig gelegen, deels onder de bomen.
Je kan er heerlijk aperitieven en ook hier is de keuken een absolute aanrader. Ik deelde er als voorgerecht een schotel met lokale kazen en salume. Hoofdgerecht was konijn van de gril. En vanzelfsprekend een heerlijk dessert om af te sluiten. Deze hemel op aarde plek is ook de afsluiter van de overnachtingen tijdens de Via Degli Dei.
We zitten met de ganse groep Italianen aan een lange tafel en de gesprekken werden hoe langer hoe interessanter en de animo nam toe naarmate wijn en grappa barricata vloeiden.
Zaterdag, de laatste stapdag was eigenlijk hoofdzakelijk dalen richting Fiesole en vervolgens naar Firenze. Einddoel is de souvenirwinkel naast de Duomo. Daar kan ik mijn, inmiddels volledig afgestempelde kaart, inruilen voor een mooi certificaat om in te kaderen.
In Firenze logeerde ik in Palazzo Lombardo en nam er zondagmorgen de Frecciarossa (trenitalia)richting Bologna om er mijn auto op te halen. Vervolgens werd koers gezet richting Brescia.
Beslist ook een aanrader. Niet alleen omwille van de Mille Miglia en het bijhorende museum maar ook als stad. Alweer een paradijs met mooie pleinen, een boekenwinkel gespecialiseerd in alleen maar boeken over auto’s en moto’s. Een waar een paradijs voor autoliefhebbers en leuk in combinatie met de autorally.
Ik sliep er in een bnb, waar ik nooit zal teruggaan. Schril contrast met wat ik de week ervoor ervaren had.
Maar het – vanop de eerste rij – meemaken van het vertrek van de rally en het aanschouwen van het wagenpark, samen met goede vrienden, maakte alles goed.
In 1927 keer ik er terug want dan bestaat dit evenement 100 jaar.
Na enkele dagen Brescia reed ik vervolgens richting Vorarlberg. Het mooie weer duurde voort en ik ging enkele > 3.000 m ers beklimmen.
Mijn laatste reisdagen passeerde ik weer in Duitsland. In Frankenthal miste ik de Italiaanse flair maar ik vond hem snel terug in een uitstekend Italiaans restaurant waar een heerlijke pasta olio/aglio in combinatie met een kelk druivensap me weer naar il bel paese bracht.
Fine
De officiële website Villa Degli Dei vind je hier.
Sluit je vandaag nog GRATIS aan als Italofan!
