Mythen, sagen en legendes vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
Langs de koude bergstromen van Bormio, waar het smeltwater uit de Alpen kronkelt als zilveren linten door het dal, leeft een oud en vergeten wezen: de Mandragola.
Ze is geen gewone draak zoals in de boeken, met vuur en vleugels. Nee, de Mandragola is een rivierdraak — stil, glibberig en onvoorspelbaar. Haar huid is glanzend en geschubd, met kleuren die veranderen als het water zelf: soms blauwgroen als gletsjerijs, soms bruin als modder na een storm. Maar altijd draagt ze een paarsachtige kam op haar kop, scherp als zaagtanden, die siddert bij elke beweging. Haar ogen zijn als glanzende stenen, en haar bek staat altijd open — wijd, zwart, eindeloos diep.
Men zegt dat ze zich alleen laat zien wanneer het zonlicht precies goed valt: als de stralen net over de bergtoppen glijden en breken op het stromende water, dan, en alleen dan, schittert haar kam boven het oppervlak. Een glimp, een flits — en weer verdwijnt ze onder de rimpels.
De mensen van Bormio vertellen dit verhaal al eeuwen. Niet om te vermaken, maar om te waarschuwen. Moeders fluisteren het in de oren van hun kinderen wanneer ze naar de rivier lopen op warme dagen. “Blijf weg van het water als het zonlicht danst, want dat is wanneer de Mandragola kijkt. En als ze je ziet, dan zwemt ze stil naar je toe… en sleurt je mee naar de diepte, waar geen mens ooit weer boven komt.”
Sommigen geloven dat het verhaal alleen maar een verzinsel is, een oude legende om kinderen uit het water te houden. Maar anderen — jagers, vissers, berggidsen — zweren dat ze ooit iets hebben gezien. Een glans, een beweging, een bek zo groot dat hij een kind in één hap kan verzwelgen.
En zo blijft de rivier kalm maar nooit echt veilig. Want onder het wateroppervlak, tussen de gladde stenen en het eeuwige geruis, beweegt iets groots. Iets dat wacht.
De Mandragola van Bormio. Ze zwemt traag. Ze ziet alles. En ze heeft honger.
