Mythen, sagen en legendes vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
Dit verhaal gaat over de kerk van Johannes de Doper, de parochiekerk van Lanzada sinds 1624. In 1659 begon men met een verbouwing van de kerk die in 1666 werd voltooid. De hele gemeenschap droeg bij, ieder naar vermogen, aan de bouw. Iedereen, behalve Antonio, die geen cent wilde bijdragen, tot grote ergernis van allen. Hij deed echter alsof hij niets hoorde van de verwijten en de kritische opmerkingen en trok zich terug van de dorpsbewoners.
Toch kwam ook voor hem die dag waarop volgens de aloude overlevering de Witte Dame aan hem verscheen een bleken en doorschijnende vrouw die In de nacht volgt door een lugubere stoet aan hem verscheen: het is de dood die op haar paard onder het sinistere geluid van paardenhoeven door het te dal rijdt. Toen de ziel van de gierigaard zich presenteerde bij het Hemels Tribunaal, werd hij daar geweigerd omdat de Eeuwige Vader het hem kwalijk nam dat hij nooit een bijdrage had willen leveren aan het Huis Gods.
Aan de andere kant was de man ook weer niet zo slecht dat hij in de hel thuishoorde. De beslissing van het Hemelse Gerecht was daarom dat hij gedurende de winteravonden van 11 tot 3 uur zou moeten werken om de grote muur te versterken die de dijk ondersteunde boven de plaats van de kerk en dat hij de schades aan het heilige gebouw moest herstellen.
En zo konden de dorpsbewoners die in de buurt van de kerk woonden, tijdens de winternachten regelmatig slagen horen van de ziel die boette voor zijn schuld. En dit voor onbepaalde tijd, want als zijn nazaten niet voor zijn daden baden of in zonde leefden, werd het werk dat hij geleverd had weer teniet gedaan en moest hij opnieuw beginnen. Maar ten slotte kwam de dag van de bevrijding waarop om precies 3 uur ‘s nachts de ziel kon opstijgen naar het Paradijs, in gezelschap van heiligen.
Dit verhaal verscheen In de boeken ‘Domina il Bernina- Conti di Rezia’ van Giuseppe Fornonzini (Sondrio, 1930, pagina 11 tot 18 en in ‘Valmalenco’ van Ezio Pavesi (Capelli, Ed. 1969, pagina 1 8 3.
