Het nu volgende verhaal illustreert de grote armoede die heerste in de bergdorpen.
Twee geliefden besloten te trouwen ondanks het feit dat ze beiden nauwelijks genoeg hadden om te van leven. Er was dus ook geen geld en geen tijd voor een huwelijksfeest. Na de voltrekking van het huwelijk gingen ze direct samen aan het werk en trokken naar de steile hellingen van de berg Piezza, in de buurt van Cataeggio, om gras te maaien.
Tijdens het werk werden ze verrast door een hevige onweersbui en vonden ze een schuilplaats onder een overhangende grote rots. Maar de bui trok maar niet weg en de stromende regen maakte het onmogelijk weer terug te keren naar huis.
Zo brachten de twee hun eerste huwelijksnacht door onder een rots. Vanaf die tijd wordt deze rotsspleet de “kamer van de slechte nacht” genoemd.
Het verhaal ging natuurlijk door de hele vallei en leidde tot het gerucht dat een teleurgestelde huwelijkskandidaat het onheil over het koppel had afgeroepen. Maar de twee pasgehuwden maakten zich niet ongerust: wat telde was dat ze het kostbare hooi mee naar huis hadden kunnen nemen!
Vrij bewerkt naar Massimo dei Cas
