Via onze reeks “Italiaanse Regisseurs“ nemen we jullie graag mee naar cinema in Italië! We stellen jullie voor aan enkele regisseurs die films hebben gerealiseerd die tot de beste behoren uit de filmgeschiedenis.
Paolo Virzì is geboren op 4 maart 1964 in Livorno. Hij bracht zijn kinderjaren door in Turijn, eerst in de wijk Santa Rita en daarna in Mirafiori Nord, waar hij de lagere school doorliep, alvorens terug te keren naar Livorno. Hij bracht zijn tienerjaren door in de volkswijk Sorgenti Livorno.
In deze periode schreef en regisseerde hij reeds toneelstukken. Na de middelbare school (zijn schoolvriend was Francesco Bruni), schreef hij zich in aan de Universiteit van Pisa aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte.
Daarna verhuisde hij naar Rome om er het Centro sperimentale di cinematografia te volgen, waar hij in 1987 afstudeerde.
Vervolgens werkte hij samen met Scarpelli aan het scenario voor Giuliano Montaldo’s film “Tempo di uccidere”, geïnspireerd op het boek van Ennio Flaiano. In het begin van de jaren negentig werkte hij aan het scenario voor ‘Turné’, van Gabriele Salvatores, ‘Condominio’, van Felice Farina, en ‘Centro storico’, van Roberto Giannarelli.
Ondertussen werkte hij samen met de Campaniaanse schrijver Raffaele La Capria aan een televisiebewerking van Beppe Fenoglio’s “Una questione privata”, geregisseerd door Alberto Negrin.
In 1994 debuteerde hij als regisseur met “La bella vita”, een film met in de hoofdrollen Massimo Ghini en Sabrina Ferilli (die oorspronkelijk “Dimenticare Piombino” had moeten heten): de film werd gepresenteerd op het filmfestival van Venetië en won de Nastro d’Argento, de Ciak d’Oro en de David di Donatello voor beste regisseur.
Voor zijn volgende film, Ferie d’agosto, in 1995, kon Paolo Virzì rekenen op een uitzonderlijke cast, waaronder Sabrina Ferilli, Silvio Orlando, Piero Natoli, Ennio Fantastichini en Laura Morante: de komedie werd bekroond met de David di Donatello prijs.
In 1997 keerde Virzì terug naar de bioscoop met ‘Ovosodo’, met Edoardo Gabbriellini in de hoofdrol: de film won de Leone D’Argento – Grote Juryprijs op het Filmfestival van Venetië. Twee jaar later regisseerde de regisseur uit Livorno ‘Baci e abbracci’, het verhaal van een groep voormalige arbeiders die in Toscane een struisvogelboerderij willen beginnen.
In het begin van de jaren 2000 richtte Virzì de productiemaatschappij Motorino Amaranto op en werkte hij aan ‘My Name is Tanino’, waarvan de opnames werden belemmerd door de financiële problemen van producent en distributeur Vittorio Cecchi Gori: het verhaal werd tijdens de opnames namelijk verschillende keren geschreven en herschreven om zich aan te passen aan het gebrek aan financiering. Ondanks de moeilijkheden werd de film, met Corrado Fortuna in de hoofdrol en opgenomen in Italië, de Verenigde Staten en Canada, toch gedistribueerd.
Het werk voor “Caterina va in città” was gemakkelijker. De cast bestond onder meer uit Margherita Buy (winnares van de David di Donatello voor beste bijrol), Sergio Castellitto en Alice Teghil (winnares van de Guglielmo Biraghi Award).
In 2006 regisseerde Paolo Virzì Daniel Autueil, Monica Bellucci en Elio Germano in “N (Io e Napoleone)”, een bewerking voor de bioscoop van “N”, een roman van Ernesto Ferrero (winnaar van de Premio Strega in 2000, die de dagen van Napoleons ballingschap reconstrueert door de ogen van zijn bibliothecaris), terwijl hij zich twee jaar later wijdde aan “Tutta la vita davanti”, een groteske komedie die zich afspeelt in een callcenter en een beeld geeft van precair werk. De cast bestaat uit Micaela Ramazzotti (die de Kinéo Award won als beste bijrol) en Sabrina Ferilli (die een Golden Globe, een Golden Ciak en een Silver Ribbon won).
In 2008 regisseerde Virzì ook de documentaire L’uomo che aveva picchiato la testa, gewijd aan de singer-songwriter Bobo Rondelli en geproduceerd door Motorino Amaranto. De film werd bekroond met de Sergio Leone-prijs door het Festival Annecy, Cinema Italien.
In 2009 stapte Paolo Virzì in het huwelijksbootje met actrice Micaela Ramazzotti. In datzelfde jaar draaide hij “La prima cosa bella”, het verhaal van een familie van de jaren zeventig tot nu, met in de hoofdrollen Stefania Sandrelli, Marco Messeri, Claudia Pandolfi, Valerio Mastandrea en Micaela Ramazzotti zelf; de film sleepte niet minder dan achttien nominaties in de wacht bij de David di Donatello Awards en won de prijzen voor Beste Acteur, Beste Actrice en Beste Scenario.
In 2012 regisseerde Virzì ‘Tutti i santi giorni’, met in de hoofdrollen singer-songwriter Thony en Luca Marinelli.
In 2013 werd hij benoemd tot directeur van het filmfestival van Turijn, en een jaar later regisseerde hij ‘Il capitale umano’, dat een groot succes was bij het publiek, ondanks enige controverse in verband met de vermeende voorstelling van Brianza in de film. “Il capitale umano” wordt gekozen om de Italiaanse cinema te vertegenwoordigen bij de Oscarselecties van 2015; de film behaalt vervolgens negentien nominaties voor de David di Donatello Awards en zeven overwinningen, waaronder Beste Film, evenals vier Ciak d’Oro, zes Nastri d’Argento en de Globo d’Oro, die de buitenlandse pers toekent aan wat wordt beschouwd als de beste film van het jaar.
Zijn volgende werken zijn ‘La pazza gioia’ (2016), ‘Ella & John – The Leisure Seeker’ (2017) en ‘Notti magiche’ (2018).
Zijn meest recente film is “Siccità, met in de hoofdrol Monica Bellucci, Sara Serraiocco en Silvio Orlando. De film is in première gegaan op het 79ste Internationaal filmfestival in Venetië in september 2022.
Author foto: Lucarelli via https://commons.wikimedia.org/
