Het grondplan van Venetië lijkt op een vis, het sestiere Castello bevindt zich in de staart. Het is het grootste in oppervlakte en het tweede dichtst bevolkt.
Het is het enige sestiere dat niet grenst aan het Canal Grande, de grens met San Marco bevindt zich op de Ponte della Paglia, het is de brug vanwaar je de foto van de Brug der Zuchten maakt. Hier werd vroeger het stro (paglia) gelost voor gebruik in het Dogenpaleis.
In het Noorden grenst het aan Cannaregio, de brug die beide sestieri daar verbindt is de brug aan het Ospedale, aan de Campo dei Santi Giovanni e Paolo.
Je kan wel vermoeden dat dit stadsdeel genoemd is naar een versterkt kasteel dat zich op het Isola di Olivolo bevond, het eiland dat nu luistert naar de naam van Isola di San Pietro di Castello.
De gelijknamige basiliek was tot de komst van Napoleon de hoofdkerk en bisschoppelijke zetel van Venetië. Voor de Doge was het een pijniging als hij hier op bezoek moest komen, de basiliek van San Marco was maar zijn huiskapel en slechts af en toe toegankelijk voor het publiek.
De witte plavei op het gaanpad naar de basiliek is de plek tot waar de Doge kwam, daar werd hij verwelkomd door de patriarch en gingen ze samen het heiligdom binnen, kwestie van geen gezichtsverlies te lijden.
Deze sestiere herbergt ook het Arsenale, het kloppend hart van de stad. Door een vernuftig lopende bandsysteem kon een zeewaardig galei per dag worden opgeleverd. Sinds de 13de eeuw, het bedrijvige centrum. Alle nodige onderdelen, zoals de touwen werden hier geproduceerd, de Campo della Tana verwijst naar de Russische stad aan de Zwarte Zee, Tanais, waar de hennep voor de touwen vandaan kwam.
In de vroegere graanschuren vind je nu het Museo Storico Navale, waar je de marinegeschiedenis kan herbeleven.
De typische brug voor de ingang van het oude Arsenale wordt ook Ponte del Paradiso genoemd, verwijzend naar het bezoek van Dante Alighieri aan het Arsenaal en vermeld in de Divina Commedia.
De vensters in de gebouwen, grenzend aan het Arsenale, mochten er niet op kunnen uitkijken, om spionage tegen de gaan.
In de buurt vinden we de Via Garibaldi, vlakbij de tuinen van de Biënnale, de enige straat die ‘via’ heet. Lopen we over de Riva degli Schiavoni, waar de handelaars uit de Slavische landen hun goederen kwijt konden, dan mag je niet voorbij aan de Campo Bandiera e Moro, een rustig, typisch plein met onder meer de kerk waar Vivaldi gedoopt werd.
Meer fraais vind je op de Campo di San Zaccaria, met de gelijknamige kerk in Venetiaanse renaissancestijl. Loop even binnen om de prachtige crypte te bewonderen.
Andere niet te missen plekken zijn de Campo Santa Maria Formosa (de mollige Moeder Maria) en de Campo San Francesco della Vigna, inderdaad waar vroeger druiven groeiden om in plaatselijke wijn te verdwijnen. Dan zijn we dicht bij de Basilica dei Santi Giovanni e Paolo; de op twee na grootste kerk van de stad. Met op het plein Rosa Salva, een van de lekkerste plekken als je van zoet houdt.
Je kan natuurlijk ook iets nuttigen in bar Colleoni terwijl je het indrukwekkende standbeeld van deze veldheer bewondert. Hij had het liever op Piazza San Marco gezien, maar dat vonden de Venetianen iets te veel eer.
Naast de ruime keuze aan kerken kan je ook enkele Palazzi bezoeken, de Fondazione Querini Stampali en Palazzi Grimani (inspiratiebron voor het Rubenshuis in Antwerpen) liggen beiden op een steenworp van de Santa Maria Formosa.
De uitgestrektheid en de veelzijdigheid van deze wijk houden je makkelijk een dag bezig, wil je even tot rust komen, wandel of vaar dan naar Sant’Elena, een van de recent aangelegde stadsdelen, onder de pijnbomen van het Parco delle Remenbranze heb je een prachtig uitzicht op de lagune en kan je bij Barbara van La Vecia Gina (gesloten op woensdag) genieten van een lekkere en goedkope Spritz. Je mag ze altijd de groeten doen.
Heel wat namen van steegjes en pleintjes verwijzen naar vroegere ambachten of families, wil je er meer over weten dan is de applicatie ‘Nizioleti’ een handig instrument, het vertelt je wat er achter de soms vreemde namen schuilgaat, vergeet immers niet dat de naamborden in Venetiaans dialect zijn opgesteld.
Wil je liever niet te veel verdwalen in de stad, dan is CityMaps2Go Pro een uitkomst, de applicatie kost maar een paar euro en daarna kan je gratis kaarten van steden en gebieden over heel de wereld downloaden. Niet alleen handig in Venetië dus.
