In Azzinano di Tossicia (TE) nabij Teramo in de regio Abruzzo vind je een wonderbaarlijk idyllisch en romantisch bergdorpje dat zeker een bezoekje waard is. Op de flinke bergtrip ernaar toe langs kronkelende, smalle bergwegjes word je getrakteerd op spectaculaire panoramische vergezichten van de nabij liggende bergketen Monti della Laga en van het Parco Nazionale Gran Sasso.
In dit kleine rustige bergdorpje aan de voet van de bergketen ‘Gran Sasso d’Italia’ leefde de grote Italiaanse kunstenares Annunziata Scipione. In 2001 ontstond een initiatief als uitloper van een vruchtbare samenwerking van twee schilders van Naïeve Kunst: Annunziata Scipione (inwoonster van Azzinano °1928 -+2018) en Antonio Ligabue, hoofdvertolker van Naïeve Kunst in Italië.
Annunziata Scipione
Het initiatief wilde het dorp herwaarderen dat door de ontvolking en verwaarlozing dreigde in de vergetelheid te geraken. Schilderes Scipione was hoofdzakelijk huisvrouw en boerin en liep maar tot het derde leerjaar school. Op haar 40ste gaat ze op eigen houtje beeldhouwen en gebruikt hiervoor het hout uit haar omgeving. Vrij snel schakelt ze over op de schilderkunst. Dat zal haar echte passie worden. Ze evolueert tot één van de grootste schilderessen van Naïeve Kunst in Italië. Haar schilderijen prijken naast de meesterwerken van die andere beroemde kunstenaar in naïeve kunst in het ‘Museo Nazionale Arti Naïves di Luzzara’.
Zo toverde het dorp Azzinano bij Teramo in Midden-Italië met zijn ‘murales’ een sprookjeswereld tevoorschijn. Met Naïeve Kunst slaagde men erin spelen uit een ver verleden weer in de schijnwerpers te zetten. Spelen die een kinderhart nog steeds kunnen doen smelten! Deze murales of muurschilderingen zullen zeker oudere volwassenen vertederen. Kuierend doorheen de smalle steegjes, zullen ze de spelen herkennen en ze zich glimlachend herinneren of ze willen naspelen. Dit rijke palet aan kleurrijke schilderijen kunnen bewonderen te midden van het suggestieve omringende landschap van de Gran Sasso, maakt het prentje nog mooier.
Naïeve kunst
Naïeve kunst is beeldende kunst of schilderkunst die op een ietwat simpele, soms kinderlijk manier uitgebeeld wordt en daarom ‘naïef’ genoemd wordt. De term ‘Naïeve Kunst’ was oorspronkelijk een neerbuigende term waarmee critici over deze stijl spraken. Tegenwoordig heeft het genre zijn plek veroverd. Het genre wordt nu serieus genomen en men kan er zelfs opleidingen in volgen.
‘Murales’ ontstonden als creatieve uitingen van de bevolking tegen de macht maar namen doorheen de tijd steeds meer een esthetische waarde aan, zonder daarom hun sociale waarde te verliezen. De meest gekende muurschilderingen in het buitenland zijn die van Belfast en Derry in het graafschap Noord-Ierland. Die belichaamden de strijd van het Noord-Ierse volk voor hun onafhankelijkheid van Londen.
Het grote verschil tussen de muurschilderingen in Ierland en die van Azzinano zit in de gebruikte thema’s. In Ierland wil men een gewelddadige periode in de geschiedenis indachtig houden. In Azzinano wil men het nostalgische gevoel dat vergeten kinderspelen oproepen opnieuw opwekken en daarmee bezoekers opvrolijken. Het bekijken van deze schilderijen laat je niet ongemoeid. Het wekt intense emoties en enthousiasme op. Bij velen roept dit schouwspel herinneringen op en de drang om het nog eens even uit te proberen of men het nog wel kan. Men mag zich weer even jong voelen… men mag zich weer even ‘kind’ voelen. En genieten van het moment en van dit fantastisch kleurrijk decor.
Beschilderd dorp
Vandaag zijn het de overheidsinstanties die hiertoe opdracht geven. Men tracht op deze manier de identiteit van een plaats, dorp of stad letterlijk in de verf te zetten en men maakt er een toeristische attractie van. Iedere zomer loopt Azzinano vol schilders uit alle regio’s van Italië om deel te nemen aan de wedstrijd om zelf ook een muurschildering te mogen maken in Azzinano.
Azzinano is een openluchtmuseum, een beschilderd dorp. Een enorme galerij, zonder muren en met de hemel als dak. Het is elk moment van de dag gratis te bezoeken. En elk moment oogt het schilderspalet anders omdat de intensiteit van de kleuren op de muren verandert naargelang de lichtinval wijzigt.
Corsa coi sacchi – Zaklopen
Het dorp wil, net als vele andere kleine borghi, zijn eigen verhaal vertellen, een behoefte vertolken, een toestand of onbehagen uitbrengen of kortweg een signaal geven. Deze dorpjes worden ten onrechte aanzien als minderwaardige toeristische attractie enkel omdat ze buiten de grote routes van het massatoerisme vallen. En de mensen die er wonen doen er alles aan om bezoekers te verwelkomen met hun gastvrijheid. Geef toe, dit wil je toch echt zelf gezien hebben, niet?
A sandrine – Damiano Valbusa
Rubbabandiera – Zakdoek leggen
