‘Bergvesting’, geeft het woordenboek als betekenis van ‘rocca’. Dan mag Rocca Calascio exemplarisch heten, want deze burcht lijkt als een zwam te zijn gegroeid op de enorme rotspartij onder zijn voeten.
Rocca Calascio ligt op 1500 meter hoogte in wat nu het Parco Nazionale del Gran Sasso e Monti della Laga heet; in Abruzzo dus. Het kasteel werd in de 12e eeuw opgericht door de Normandiërs, die toen heersten over Sicilië en grote delen van Zuid-Italië. In de 15e eeuw behoorde het toe aan de Toscaanse familie Piccolomini, die de burcht voorzag van nieuwe muren en vier ronde hoektorens. Het kasteel had een centrale donjon, die nog steeds overeind staat, en was voorzien van een ophaalbrug.
In 1703 werden de rocca en het vlak daaronder gelegen gelijknamige dorp verwoest door een aardbeving. De meeste inwoners trokken weg en vandaag de dag zie je nog de ruïnes van hun huizen staan, hoewel sommige in de laatste decennia weer met respect voor de lokale bouwstijl opnieuw zijn opgetrokken.
Ook het kasteel moet zich langzaam overgeven aan de elementen. De scheidslijn tussen de natuur, die onverbiddelijk zijn eigendom terugverlangt, en datgene wat de mens gebouwd heeft is op veel plaatsen nauwelijks nog waarneembaar.
Vlakbij de rocca ligt, al even desolaat, het achthoekig kerkje Santa Maria della Pietà, gebouwd in 1596 op een plek waar volgens de legende de lokale bevolking een rekening vereffende met een bende briganti.
Rocca Calascio diende als filmset voor onder andere Ladyhawke (met Rutger Hauer) en In de naam van de roos.
