Als straten kanalen zijn en de stad gebouwd is op moerassige gronden, dan kan je geen metro aanleggen en geen vervoer op vier wielen voorzien. Daarom wordt in Venetië alles per boot vervoerd, zowel mensen als goederen. Wie er een paar dagen doorbrengt komt ze allemaal wel eens tegen.
Hotels en restaurants worden van levensmiddelen en drank voorzien per boot. Particulieren die iets van Bofrost® wensen aan te schaffen zien op tijd en stond die boot verschijnen. Ook het afval wordt per boot naar het vasteland vervoerd. Maar niet alleen deze dagelijkse basisbehoeften maken gebruik van transport over water. Ambulances, politie en brandweer zijn overigens de enigen die sneller mogen varen dan die 5 à 7 km/uur op het Canal Grande. Zelfs voor hun laatste reis maken Venetianen gebruik van boten om naar de begraafplaats op het eiland San Michele te worden gebracht. Speciale begrafenisboten, enkel gondeliers bereiken hun laatste rustplaats per gondel. Al dit vervoer zorgt voor een bijzonder drukte in en rond de stad.
Maar ook het openbaar vervoer draagt hierin een steentje bij. Er zijn in totaal 22 lijnen in en rond de stad, in een netwerk dat vergelijkbaar is met de metro van Parijs of Londen. Twee lijnen varen door het Canal Grande, de omnibuslijn 1, en de directere lijn 2. Lijnen 4, 5 en 6 zorgen voor de bereikbaarheid aan de buitenkant van het historische centrum. Lijnen 4 en 5 zijn in die zin ontdubbeld dat 4.1 tegen de klok invaart en 4.2 met de klok mee. Andere lijnen zoals lijn 12, brengen je naar de eilanden in de lagune, Murano, Burano en Torcello. Het is niet louter vervoer, de panorama’s zijn gewoon spectaculair, onder alle weersomstandigheden. Ook een aantal verder afgelegen eilanden kan je met het openbaar vervoer bereiken. Je kan zelfs live het bootverkeer volgen op Internet, of het nuttig is, weet ik niet, maar grappig is het in ieder geval.
Een enkele rit kost ondertussen al € 7, maar met een abonnement van enkele dagen kan je onbezorgd varen zoveel je wil.
Het is de maatschappij ACTV die dit gebeuren uitbaat (let op want er is ook de ATVO, die maar enkele lijnen uitbaat). De eerste vaporetto, de Regina Margherita, voer uit in 1881. De naam verwijst naar ‘vapore’, stoom, omdat de eerste boten stoomboten waren. De kleinere boten zijn motoscafi, omdat ze vanaf het begin motorboten waren, nu gebruiken ze allemaal diesel als brandstof.
Je kan je voorstellen dat de gondeliers destijds niet zo blij waren met de komst van dit nieuwe vervoermiddel, dat vele personen tegelijk kon vervoeren. De afkeer kan je een beetje vergelijken met de protesten tegen Uber.
Je kan dag en nacht gebruik maken van dit systeem, als rond middernacht de normale dienstregeling ten einde loopt, neemt Linea N (van Notte) de dienst over. Je kan 24 uur op 24 uur alle uithoeken van de stad bereiken, soms mits een extra wandelingetje, maar ook dat heeft op dat moment zijn charme. Moederziel alleen in den uitgestorven stad die overdag bruist van energie.
En voor de romantici blijft een ritje in een gondel natuurlijk zonder vergelijk! Hoewel je het Canal Grande op een aantal plaatsen nog kan oversteken in een traghetto, 5 minuten in een grote gondel voor 2 euro i.p.v. 80 euro voor een half uurtje.
