Deel 3 van het verslag door Nora Peeters van haar reis naar Bergamo en Verona.
In 1987 kampeerden wij met onze twee kinderen op een camping in Cisano (Bardolino) aan het Gardameer en leerden wij Giuliano en Afra kennen, die samen met hun twee zoontjes hun tent hadden gezet aan de overkant van het straatje waar wij stonden.
Het was een komische toestand: ikzelf, één jaar Italiaanse les achter de rug en Italianen die geen enkele andere taal machtig waren. Communicatie met hand en tand maar we hebben er een blijvende vriendschap aan overgehouden. We hielden contact, kwamen samen op campings of we logeerden bij hen thuis.
Afra was net gestopt met haar “gelateria” in Verona. Giuliano werkte als elektricien voor een Belgische firma waarvan hij alleen het woord “manger” onthouden had. Zij hebben ons gegidst in Verona: de arena, het balkon van Romeo en Giulia, de belangrijkste gebouwen.
Zij waren beiden toen 40 jaar oud. Ik herinner me één van de geweldige uitspraken van de immer vrolijke Giuliano: een man van 40 is een “gedistingeerd” persoon en een vrouw van 40 is “een oude doos”. Ik heb hem er in 2019 nog mee geconfronteerd maar hij vroeg zich al lachend af of hij dat wel gezegd had.
Verona en het balkon van Romeo en Giulia
Op donderdag namen we in Bergamo om 12u06 de trein naar Verona. Het hele treinstation wordt gerenoveerd en dat zullen we geweten hebben. Gelukkig waren we op tijd want we hebben wat afgestapt. Voorbij een enorme autoparking, voorbij de bussenparking, voor we aan de sporen richting Verona kwamen. Met een overstap in Rovato arriveerden we om 14u17 in Verona.
Onze planning om eerst het toeristisch bureau op te zoeken en wat rond te kuieren in Verona viel letterlijk in het water door de gutsende regen die we al de hele dag als ongewenst gezelschap hadden. Afra’s jongste zoon Tommaso zou ons om 19u aan de Arena oppikken om naar Afra te rijden waar we een nachtje bleven logeren. We lieten hem echter weten dat we meteen bij aankomst een taxi zouden nemen tot bij Afra.
Verona heeft een eigenaardig taxisysteem: er staan geen rijen taxi’s te wachten aan het station. Wel komen die op regelmatige tijden “voor” gereden aan de ingang van het station. Mensen staan daar netjes in de rij te wachten. Niemand krijgt het in zijn hoofd om zijn beurt niet af te wachten… Dat zijn we niet gewend in ons Belgenland! Een piepjonge taxidame (mocht/kon die al met de auto rijden?) bekeek het adres. Vervolgens vroeg ze een beetje achterdochtig: dit is geen hotel waar ik jullie naartoe moet brengen? Ha, ha, neen, dat is bij mijn vrienden thuis. De regen bleef intussen met bakken uit de hemel vallen…
Bij Afra
Het was een enorm blij weerzien met Afra, die ons stond op te wachten met de nodige paraplu’s. Giuliano was in september 2022 overleden en meer dan online contact was er in die tijd niet geweest. Veel en lekker eten alla Afra … uiteraard in gezelschap van onze charmante gastvrouw en haar jongste zoon met zijn gezin en hun huisdier Preben. Zelden heb ik zo’n rustige hond geweten. Met het gezin van de oudste zoon hebben we even via whatsapp kunnen “chiacchierare”.
Huize Afra is onze vaste B&B. We hebben alleen maar goede ervaringen. Lekker eten, hartelijke gastvrouw, aangenaam verblijf. Als we nog wat veel complimenten in het rond strooiden, zei ze met een knipoog, was ze verplicht de prijs te verhogen …
Vrijdagmorgen had ik een kikker in mijn keel maar ik maakte mij geen zorgen en kreeg een gezonde bessenthee voor dat kriebelhoestje. Italiaans ontbijt = zoetigheid en koffie.
Verona
In de loop van de voormiddag vertrokken we terug met de taxi naar Verona. Het was eindelijk gestopt met regenen en we konden op verkenning in Verona. De taxichauffeur bracht ons tot aan de Piazza Bra, aan de Arena. We wandelden verder naar de Piazza delle Erbe, waar het elke dag markt is. Hier bevinden zich de Case dei Mazzanti, het Domus Mercatorum of handelaarshuis, het Palazzo del Comune met de Torre dei Lamberti en het Palazzo Maffei, de zuil van de Leeuw van Sint-Marcus, de fontein van de Madonna Verona, enz…
Het balkon van Giulia mocht niet ontbreken. Van een toeristenval gesproken. Wat een volkstoeloop! Gelukkig had ik het al gezien in rustigere tijden. Verder is er de Via Mazzini, één van de gekende winkelstraten met veel merkkledij. Wij slenterden verder langs de oever van de Adige met prachtige uitzichten.
Het was druk in Verona. Al die toeristen … (waren we dat ook niet?). Wij waren opgelucht dat we ’s avonds met de trein van 17u37 (met overstap in Rovato) terug naar het rustige Bergamo konden reizen.
