Le Marche
’s Morgens gingen we mee naar de bakker in de buurt. Kaas, melk, boter koop je bij de boer.
Na het ontbijt nam Hilde ons mee op verkenning in Jesi (iets meer dan 40000 inwoners).
Jesi had nog wat regen in petto, enorme waterplassen op de parking maar niets kon onze vakantie verpesten. De plensbui was ook zo weer over en vergeten. Jesi heeft een gezellig marktpleintje, een mooie kerk met een kinderspeelhoekje, en nog zoveel meer.
We hadden al wel een “sjakossenwinkel” (klinkt zoveel leuker dan een handtassenwinkel) opgemerkt maar daar was het bij gebleven.
Tre amiche e un cappuccino. Molto delizioso!
De witte wijn Verdicchio dei Castelli di Jesi is ook te koop in België.
Na de middag kwamen de overburen, Graziella en Lino op bezoek. Het huis van Hilde en Walter was oorspronkelijk van hun familie. Ze zijn heel erg tevreden met het resultaat van de verbouwingen. Het doet hen zichtbaar deugd dat er zo goed voor gezorgd wordt. Hilde had een taart gebakken en Graziella had een taart bij voor de gastvrouw. Torta, torta … smullen maar. We werden meteen uitgenodigd bij Lino en Graziella, de volgende dag.
’s Avonds een uitstapje naar Cingoli: il balcone delle Marche. Un aperitivo en nadien uit eten bij Villa Ugolini voor een prijs waar wij alleen maar kunnen van dromen in onze Belgische horeca.
Woensdag is marktdag in Jesi. Een Italiaanse markt is een must: zoveel kleuren, geuren, mensen, …
In de etalage van de “sjakossenwinkel” lagen de Italiaanse “borse” te lonken naar ons.
Herkenbaar? Waar gaat dit naartoe? Drie Italiaanse handtassen emigreerden naar België. En die vragen geen plaatsje in ons valiesje. We kopen geen andere spullen hoor, geen plaats voor. Ik weet niet of jullie mij geloven.
Op naar de supermarkt Coop want ik wou best wel eens koken voor ons gastgezin.
In de namiddag op bezoek bij Lino en Graziella. De Italiaanse gastvrijheid kende ook hier geen grenzen: taart, een zelfgemaakte liquore van Lino en een caffè. Lino heeft mij een kaartspel uitgelegd met de Napolitaanse speelkaarten (die had ik gekocht want dat is maar klein en kan best in mijn handtas) maar dat was geen succes. Kaarten is mijn ding niet.
We vonden tijd om te wandelen in de buurt en om gewoon een beetje “lui” te zijn, in de ligstoel aan het zwembad, genietend van de mooie omgeving.
Met veel plezier heb ik die avond gekookt in een Italiaanse keuken: crostini met tomaat, basilicum en olijfolie. De spaghetti carbonara, alla Afra, was een voltreffer. Zalig buiten op het terras, en de wijn? Die was van het huis…
Andata e ritorno
Uiteindelijk hebben we, een beetje gegeneerd toch wel, besloten om een deel van onze bagage bij Hilde te laten. Voor hen was het een kleine moeite om onze spullen met de auto mee terug naar België te brengen en voor ons was het een verademing dat we met een “lichtgewicht” handbagage onze terugreis konden starten.
Donderdag bracht taxi Walter & Hilde ons naar Jesi waar we onze terugreis aanvatten met de trein naar Ancona en verder naar Bologna. Daar namen we de airbus naar de luchthaven, waar we nog een laatste lekkere pizza aten om de sfeer nog even vast te houden.
Gelukkig geen nachttrein meer voor mij maar een vliegtuig naar Brussel. De trein naar Aarschot en daar was onze taxi weer …
Le amiche, we genieten er nog steeds van en vooral in donkere Coronatijden was het een enorme opkikker om terug te kijken in ons fotoalbum.
Ooit keren we were ….
