Senise is een kleine gemeente van iets meer dan 7.000 inwoners in de provincie Potenza. Het is een klein gezellig stadje gelegen op een heuvel en biedt enkele mooie bezienswaardigheden, zoals de zeer mooie Chiesa di San Francesco uit de 13e eeuw.
In het gebied Senise bevindt zich een kunstmatig stuwmeer, de stuwdam van Monte Cotugno, gebouwd in de jaren 1970. Het is het grootste stuwmeer in Europa en het water is nodig voor de irrigatie van het gebied Metapontino en een groot deel van Puglia. Het is bovendien omgeven door olijfgaarden en natuurgebieden die rijk zijn aan lokale vegetatie en fauna. Dit is een uitstekende plek voor wie van wandelen houdt, bijvoorbeeld naar het Osservatorio Avifaunistico. De lokale gids laat je bovendien proeven van de lokale producten.
L’oro rosso di Senise
Senise is echter vooral bekend voor zijn pepers! En het zijn niet zomaar pepers – de pepers van Senise hebben een IGP benoeming. Hij lijkt op een chilipeper, maar heeft een zoetige smaak. De inwoners zijn er bijzonder trots op en de teelt is zo belangrijk voor het gebied dat ze de pepers het ‘rode goud van Senise’ noemen.
Hun onmiskenbare knapperigheid verkrijgt men door het zorgvuldig drogen in de zon in lange “nzerte” (kleine nestjes) die, opgehangen aan balkons, de steegjes van de oude Lucaniaanse dorpen sieren. Met hun zoetige smaak biedt men de Senise-pepers aan als voorgerecht, bij de eerste en tweede gang. Heerlijk is hun combinatie met “strascinati” – een van de vele soorten pasta die door de deskundige handen van Lucaanse huisvrouwen streng worden bereid – gekruid met een toefje gezouten ricotta kaas, of met baccalà (zoute kabeljauw), een must in de plaatselijke keuken.
Op hun traditionele manier gemaakt – gebakken in kokende olie en gezouten – is hij bijzonder smakelijk. Niet heel pikant, maar bijzonder lekker. De peper wordt zo “crusco”, wat in het Lucaniaans dialect knapperig betekent. Deze “zafaran crusck”, een zuivere dialectterm, gaat zeer goed samen met zowel verse als gekruide kazen, soepen of salades, gezouten vlees, eerste of tweede gangen. Zafaran? Het is niets anders dan de dialectnaam voor de peper. Onmogelijk om de verwantschap met het woord “saffraan” niet op te merken. En in feite geeft dit woord het meest traditionele gebruik aan van de gedroogde Senise peper: men reduceert het tot een poeder (Zafaran’ Pisat) om een zeer aromatische specerij met conserverende eigenschappen te verkrijgen, waarmee men de typische lokale vleeswaren kan bereiden.
De Senise peper is onderverdeeld in drie morfologische types: “puntig”, “afgeknot” en “gehaakt”, allemaal geplant tussen februari en maart en met de hand geoogst vanaf de eerste tien dagen van augustus. En juist in de maand augustus is het festival “Le giornate del Peperone di Senise” – in het dialect “U Strittul ru Zafaran” – gewijd aan dit typische product, waarbij het mogelijk is dit uitzonderlijke product te proeven in alle culinaire oplossingen waarin het de hoofdrol speelt.
