Nuovo cinema Paradiso (1988) is een Italiaanse film, geschreven en geregisseerd door Giuseppe Tornatore. Hij heette oorspronkelijk Cinema Paradiso en was enkel te zien in Frankrijk, Spanje, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.
Hij was oorspronkelijk gemaakt om in Italië 155 minuten te duren, maar door negatieve reacties werd hij ingekort tot 123 minuten. Het werd een internationaal succes. De hoofdrollen worden vertolkt door Philippe Noiret, Jacques Perrin, Leopoldo Trieste, Marco Leonardi, Agnese Nano en Salvatore Cascio. Cinema Paradiso deed de filmkassa’s rinkelen. De film wordt door sommigen beschouwd als een oerklassieker.
Het verhaal gaat als volgt. Salvatore, een succesvol regisseur, keert na 30 jaar terug naar zijn geboortedorp op Sicilië als hij van zijn moeder hoort dat zijn dierbare vriend Alfredo is overleden. Alfredo was de filmoperateur van de plaatselijke bioscoop genaamd Cinema Paradiso.
Salvatore bracht hier de gelukkigste momenten van zijn jeugd door. In deze bioscoop bracht Alfredo hem de liefde voor film bij. Alfredo was een vaderfiguur voor Salvatore, die zelf geen vader meer had. Hij gaf hem raad en liefde. Urenlang praatten ze over film. Salvatores terugkeer brengt echter ook pijnlijke herinneringen terug aan zijn grote liefde Elena. Om zijn droom, een grote regisseur worden, te verwezenlijken moest hij haar en zijn geboortedorp achterlaten…
Cinema Paradiso is een prachtige ode aan de liefde én de cinema en won naast de Oscar Beste Buitenlandse Film talloze prijzen: Premi David di Donatello voor beste muziek (Ennio Morricone), César voor beste affiche, Golden Globe voor de beste buitenlandse film, Europese filmprijs voor beste acteur en voor Giuseppe Tornatore, speciale juryprijs op het Filmfestival van Cannes.
