Mythen en sagen vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
In een dorp aan het meer woonde eens een pastoor die, zoals alle goede dienaren van de Heer, zorgde voor het geestelijk welzijn van de kudde die de Curie hem had toevertrouwd.
Over zijn gelovigen beklaagde de goede man zich niet, maar hij maakte zich wel zorgen over Togn, de koster. De pastoor probeerde op alle manieren om hem over te halen tot de biecht, maar Togn, die overigens een brave man was, vriendelijk tegen iedereen, vond altijd weer een excuus om dit uit te stellen en er zich aan te onttrekken.
Op een avond besloot de pastoor de zaak niet langer uit te stellen en riep hij de koster bij zich en zei; “Deze keer beste man, heb ik besloten dat je moet biechten. Met de rol die jij in deze parochie hebt, is het geen goede zaak dat je telkens excuses vindt om je aan dit belangrijke sacrament te onttrekken”.
“Mijnheer pastoor, antwoordde Togn, het is niet nodig om te biechten. Ik ben zonder zonden”.
“Togn, hou op met die scherts – zei de pastoor – er is geen mens zonder zonden”.
De koster gaf zich nog niet gewonnen en kwam met een laatste verdediging: “ziet u, het is hier in de kerk zo koud … u weet met mijn reuma ….”.
“Akkoord zei de pastoor – dan gaan we nu naar mijn huis, waar het warm is. Er liggen drie mooie worsten te koken op mijn kachel en het vuur zal ook jouw hart verwarmen”.
Door die laatste woorden liet Togn zich overhalen en volgde hij de pastoor naar diens huis. Het was daar aangenaam en warm, en nodigde uit om alle zonden op te biechten. Na de inleidende formule voor de biecht, zei de pastoor die niets hoorde: “Nu Togn, wil je me vertellen welke zonden je hebt begaan?”
“Ziet u mijnheer pastoor, ik heb gestolen”.
“Heb je gestolen? Togn, dat had ik niet van je verwacht. En wat heb je dan gestolen?”.
“Ik heb een worstje gestolen”.
“Van wie? Van een rijke of een arme?”.
“Om u de waarheid te zeggen, hij is niet rijk, maar wel beter af dan ik”, antwoordde hij.
“Goed, als hij het beter heeft dan jij, dan vergeef ik het je. En verder? “.
Togn deed zijn mond niet open.
“Allee, ga je me nog antwoorden? Wat heb je nog meer gedaan?” moedigde de pastoor hem aan.
“Ik heb nog een worstje gestolen” stamelde de brave man. “Wat is dat nu, ik heb nog een worstje gestolen? Kon je niet zeggen dat je twee worstjes had gestolen? En van wie heb je die dan gestolen?
“Van dezelfde, mijnheer pastoor”.
“Zo, en verder? Kom op ik heb nog veel te doen. Moet ik de zonden er met een kurketrekker uit trekken”.
“Mijnheer pastoor…. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen …” mompelde de koster.
“Vooruit, voor de dag ermee. Waarmee heb je nog meer gezondigd? “
“Ik heb nog een worstje gestolen. Steeds van dezelfde, mijnheer pastoor”.
“Dus Togn, je hebt drie worstjes van dezelfde persoon gestolen, waarom zeg je dan niet dat je drie worstjes hebt gestolen, zonder er om heen te draaien? “
“Eh, mijnheer pastoor – antwoordde de koster – dat kunt u makkelijk zeggen, maar ze zijn gloeiend heet als je ze uit de pan haalt”.
