Mythen en sagen vind je overal ter wereld, zo ook in de streek rond het Comomeer. In deze reeks komen de oude volksverhalen, die van generatie tot generatie daar zijn doorverteld, weer tot leven.
In de Brianza woonde een gezin met twaalf kinderen. Als boeren leefden ze in armoedige omstandigheden en hadden ze vaak grote moeite om de maaltijden te verzorgen. Toen op een dag de dertiende zoon werd geboren, wist de arme boer niet meer hoe hij zijn gezin moest onderhouden. Het jongste kind werd “Tredicino” (dertiende) genoemd en de boer smeekte de voorzienigheid om ook hem van wat brood te voorzien.
Op een dag kwam er bij het gezin een goed geklede heer langs, die zei: “Ik heb gehoord dat u dertien kinderen heeft. Als u de laatstgeborene op zijn achttiende aan mij wilt afstaan, zal ik u zoveel geld betalen dat u in de toekomst nooit meer problemen zult hebben”. De vader en moeder, die ten inde raad waren, besloten het aanbod van de onbekende, maar rijke heer, aan te nemen.
De jaren gingen voorbij en de Dertiende werd een mooi kind, gezond en aanhankelijk. Toen hij zeventien was, begonnen zijn ouders, zei het met tegenzin, er over te denken hoe ze zich aan de belofte konden houden. Ze spraken er vaak over met elkaar, maar als de Dertiende in de buurt was of binnen kwam, hielden ze er meteen over op of veranderden van onderwerp. Dit ontging de jongen niet en op een dag besloot hij om zijn ouders een verklaring te vragen. “Waarom houden jullie meteen op met praten als ik in de buurt ben?” en bij die vraag konden de ouders niet langer over hun geheim te zwijgen en vertelden ze hem met tranen in de ogen wat er gebeurd was.
Dertiende zocht hulp bij de pastoor, die hem zei dat die, zo schijnbaar rijke heer, wel de duivel moest zijn die het op zijn ziel had gemunt. De pastoor raadde hem aan een oude kluizenaar, die in de bergen woonde, op te zoeken en die een onwankelbaar geloof en een grote kennis van duivelse praktijken had. Wellicht kon die helpen.
Na een lange zwerftocht slaagde de jongen erin te kluizenaar te vinden en hem het hele verhaal te vertellen.
Deze hoorde hem aan en zei: “Ga naar mijn broer, die heeft contact met de duivel en zal je misschien kunnen helpen”. Toen Dertiende met grote moeite de broer van de kluizenaar had gevonden, vroeg die wat hij van hem wilde.
“Mijn ouders, vertelde Dertiende, hebben me aan de duivel beloofd in ruil voor wat geld omdat ze niet wisten hoe ze verder moesten. Ik heb van uw broer gehoord dat u contact heeft met de duivel. Ik vraag u, ik smeek u, wil verder leven met mijn vader en moeder, probeert u hem over te halen terug te komen op de afspraak”.
“Mijn zoon, de duivel overtuigen is niet eenvoudig, zelfs niet voor mij, die hem kent. Maar we zullen zien of het mij gaat lukken. In ruil voor je ziel zal hij echter zeker een andere willen hebben. Maar kom nu, ik vergezel je naar huis want het is al laat”, zei de oude tovenaar.
Onderweg kwamen ze bij een kerk en Dertiende vroeg aan zijn begeleider om hier even te stoppen, zodat hij kon deelnemen aan de mis. Toen de tovenaar zag hoe diep gelovig de jongen was, onderging hij een sterke emotie, waardoor hij in enkele ogenblikken stierf. De hemel werd blauw en stralend en twee engelen kwamen uit de hoge en namen hem mee. Meteen nadat de dertiende zich had hernomen van dit visioen, ging hij naar dekluizenaaren vertelde hem wat er was gebeurd.
“Uw broer had me beloofd te bemiddelen bij de duivel om me mijn vrijheid terug te geven, maar wat moet ik nu doen nu hij overleden is?”
De kluizenaar, die zich niet erg druk scheen te maken over het drama dat de jongen had meegemaakt, werd vervuld van woede en begon te schreeuwen: “Wat nu, mijn hele leven was ik hier biddend om naar het Paradijs te mogen gaan en mijn broer, die van allerlei slechts heeft uitgehaald, gaat naar de hemel! Wat moet ik nu tot voor mij het moment is gekomen?”
Hij was zo woedend dat hij begon te hoesten, zijn hand naar zijn keel bracht, zijn ogen sloot en dood ter aarde stortte.
Er verscheen een engel om hem naar het paradijs te brengen, maar een dichte roetwolk en een scherpe geur van zwavel vulde de kamer en verzwolg het lijk.
Dertiende wist niet meer wat er gebeurde, maar had het gevoel dat zijn zorgen verdwenen waren en hij zijn vrijheid weer terug had. Hij rende naar huis om alles aan zijn ouders te vertellen, maar terwijl hij nog buiten adem was van het rennen, klopte de duivel op de deur. En toen deze koning van de onderwereld recht voor hem stond, zei hij: “Maar wat heb je gedaan? Hoewel ik jou kwijt geraakt ben, heb ik een hypocriete kluizenaar, die minstens twee zielen waard is, daarvoor teruggekregen.”
