Het Eurovisiesongfestival bestaat sedert 1956, en Italië was er van bij de start bij. Nochtans heeft in de loop der jaren de liefde van Italië voor dat songfestival zijn hoogtes en laagtes gekend. Het festival dat populairder is dan eurosong, is vanzelfsprekend het festival van San Remo. Meer nog, tijdens het eerste decennium in het bestaan van het Eurovisiesongfestival was het voor Italië gebruikelijk om aan te treden met de winnaar van het San Remo-festival.
In 1986, het jaar dat Sandra Kim België zijn eerste overwinning bezorgde, was Italië er niet bij. Na een jaar van afwezigheid keerde Italië terug als deelnemer. In 1987 ging het festival door in Brussel, en voor Italië traden twee zangers aan, Umberto Tozzi en Raf (artiestennaam van Raffaele Riefoli). Beiden waren succesvol geweest als tekstschrijvers van Si può dare di più. Dat liedje had immers gewonnen op het San Remo-festival. Zoals we intussen weten, is de waardering in Italië voor dat festival groter dan voor Eurosong.
Zowel Tozzi als Raf waren geen groentjes. Ze genoten bekendheid, ook in Europa. Beiden behaalden internationale successen: Tozzi met nummers als Ti amo (1978) en Gloria (1979) en Raf met Self control (1984), dat een nog grotere hit werd in de versie van Laura Branigan. Op het Eurovisiesongfestival van 1987, dat op 9 mei werd gehouden in het Eeuwfeestpaleis in Brussel, kwamen Tozzi en Raf als zevende van 22 deelnemers aan de beurt. Tijdens het optreden vielen de twee op door hun nonchalante vrijetijdskleding.
Tozzi en Raf vertolkten op het songfestival Gente di mare. Zonder meer een sterke ballade, die ook de jury van heel wat landen kon bekoren. Na de puntentelling bleek dat het Italiaanse duo met 103 punten de derde plaats wegkaapten. Het stemgedrag was vrij uiteenlopend. Aan de ene kant gaven vijf landen de hoogste score aan Tozzi & Raf, maar net hetzelfde aantal landen gaf onze Italiaanse vrienden helemaal geen punten. Precies die uiteenlopende scores kostte hen de overwinning.
Wie won dan wel? De onvermijdelijke Johnny Logan (“Hold me now”) bezorgde zichzelf een tweede overwinning als inzending voor Ierland. Daarmee vestigde hij zijn naam als ‘mister eurosong”. Behalve zijn overwinningen in 1980 en 1987 schreef hij immers het winnende liedje Why me? voor Linda Martin in 1992. De Duitse groep Wind miste op een haar na dat soort eeuwige eurosong-roem. Zij eindigden opnieuw tweede met Lass die Sonne in dein Herz. Die plek veroverden ze al in 1985 met Für Alle.
Gente di mare behaalde het beste Italiaanse resultaat in twaalf jaar tijd. Het lied werd een grote hit in verschillende Europese landen.
