In deze reeks belichten we telkens een model dat in de geschiedenis van de (Italiaanse) auto een belangrijke rol heeft gespeeld, zij het door zijn techniek, styling, populariteit of andere reden.
‘Isetta’ betekent ‘kleine Iso’ en verwijst naar de koelkastenfabriek Iso SpA. van de succesvolle Italiaanse ondernemer Renzo Rivolta. Na de tweede wereldoorlog is er een grote behoefte aan goedkope transportmiddelen. Rivolta ziet een opportuniteit, gooit het roer om en gaat scooters, kleine vrachtwagens en auto’s bouwen, waaronder deze Isetta.
Uniek ontwerp
In 1952 hadden de ingenieurs Ermenegildo Preti en Pierluigi Raggi een kleine auto ontworpen die gebruikmaakte van de motorfietsmotor van de Iso Moto 200 en ze noemden hem Isetta.
De Isetta veroorzaakte een sensatie toen hij in november 1953 in Turijn aan de autopers werd voorgesteld. Hij leek in niets op wat men ooit eerder had gezien. Klein (slechts 2,29 m lang en 1,37 m breed) en eivormig, met bubbelachtige ramen, de hele voorkant van de auto scharnierde naar buiten om instappen mogelijk te maken. Bij een ongeluk moesten de bestuurder en passagier via het canvas zonnedak uitstappen. Het stuurwiel en instrumentenpaneel zwaaiden met de enkele deur naar buiten, wat de toegang tot de enkele zitbank vereenvoudigde. De stoel bood redelijk comfort voor twee inzittenden en misschien een klein kind. Achter de stoel bevond zich een grote hoedenplank met daaronder een reservewiel. Een verwarming was optioneel. Ventilatie was mogelijk door de voorste driehoeksruiten naar buiten te draaien en/of het stoffen schuifdak te openen.
Het vermogen kwam van een 236 cc, 9,5 pk tweetakt motorfietsmotor. De motor moest men starten door een combinatie generator-starter die bekend stond als Dynastart. Een handgeschakelde versnellingsbak zorgde voor vier versnellingen vooruit en achteruit. Een kettingaandrijving verbond de versnellingsbak met een massieve achteras met een paar dicht bij elkaar geplaatste 250 mm achterwielen. De eerste prototypen hadden één wiel achteraan, maar met één enkel achterwiel kon de auto gemakkelijk kantelen, dus werd de lay-out van de achterwielen gewijzigd in twee wielen die 480 mm uit elkaar stonden. Dit smalle spoor maakte een differentieel overbodig. De vooras was een aangepaste versie van een Dubonnet onafhankelijke voorwielophanging.
De Isetta had meer dan 30 seconden nodig om 50 km/u te bereiken vanuit stilstand. De topsnelheid was slechts ongeveer 75 km/u. De brandstoftank bevatte slechts 13 liter; de Isetta verbruikte ergens tussen 4 en 5,5 liter per 100 km.
Bescheiden succes
In 1954 nam Iso met verschillende Isetta’s deel aan de legendarische Mille Miglia, waar ze de drie beste plaatsen behaalden in het zuinige klassement. Over een afstand van 1.600 km haalden de coureurs een gemiddelde snelheid van meer dan 70 km/u.
Ondanks het aanvankelijke succes begon de populariteit van de Isetta in eigen land echter af te nemen, vooral door de hernieuwde concurrentie van Fiat met de 600 en de 500.
Renzo Rivolta zag een nieuwe opportuniteit in de luxe sportwagens en ging zich daar op concentreren. De Isetta werd uitbesteed via licentieovereenkomsten. Fabrieken in Spanje en België assembleerden al Isetta’s en Autocarro’s met Iso-onderdelen van Italiaanse makelij. Rivolta onderhandelde ook over licentieovereenkomsten met bedrijven in Frankrijk en Brazilië.
Na de bouw van zo’n 1.000 eenheden werd de productie van de in Italië gebouwde auto’s in 1955 gestaakt, maar Iso bleef de Isetta tot 1958 in Spanje bouwen.
De redding van BMW
In de jaren ’50 was BMW op sterven na dood. BMW maakt op dat moment enkel dure en grote auto’s die niemand wil of die niemand kan betalen in het naoorlogse Duitsland. De directie van BMW ziet een oplossing in de kleine zuinige auto. BMW begon midden 1954 met Rivolta te praten en kocht niet alleen een licentie, maar ook de complete carrosserie van de Isetta. Onder BMW wordt de Isetta een echt succes. Tot 1962 worden er ruim 160.000 gemaakt.
Renzo Rivolta begint in datzelfde jaar een sportwagenfabriek en zal prestigieuze modellen als de Grifo en Rivolta produceren.
