In deze reeks belichten we telkens een model dat in de geschiedenis van de (Italiaanse) auto een belangrijke rol heeft gespeeld, zij het door zijn techniek, styling, populariteit of andere reden.
De ATS 2500 GT is een zeldzame en opmerkelijke sportwagen die in de vroege jaren ’60 werd geproduceerd door Automobili Turismo e Sport (ATS) in Bologna, een Italiaanse autofabrikant die werd opgericht door een groep voormalige Ferrari-medewerkers. Deze auto is een testament van vakmanschap en passie, en hoewel de productieperiode kort was, heeft de ATS 2500 GT een blijvende erfenis achtergelaten in de wereld van high-performance auto’s. Het is de eerste supersportwagen voor de weg met middenmotor. Weliswaar was er in 1962 al de René Bonnet Djet, maar die had een bescheiden vermogen van 65 pk.
Oprichting van ATS
In 1961 verlieten enkele vooraanstaande figuren bij Ferrari, waaronder Carlo Chiti en Giotto Bizzarrini, het bedrijf als gevolg van een interne machtsstrijd. Ze richtten Automobili Turismo e Sport op met als doel een auto te bouwen die Ferrari zou kunnen uitdagen op zowel het circuit als op de weg.
Ontwikkeling en Ontwerp
De ATS 2500 GT, geïntroduceerd in 1963, was het eerste model dat voortkwam uit de samenwerking van ATS. Het ontwerp van de auto was het werk van Franco Scaglione, een gerenommeerde ontwerper die eerder had samengewerkt met Carrozzeria Bertone en Alfa Romeo. Het resultaat was een elegante en gestroomlijnde sportwagen met kenmerkende elementen, waaronder een lage neus, koplampen die verzonken waren in de carrosserie, en een vloeiende daklijn. De auto werd gebouwd bij Allemano.
Technische Specificaties
De ATS 2500 GT was voorzien van een mid-motorindeling, wat betekent dat de motor zich achter de cabine bevond maar voor de achteras, wat resulteerde in een optimale gewichtsverdeling.
Onder de motorkap lag een 2.5-liter V8-motor die was ontwikkeld door Carlo Chiti. Deze motor was een krachtige eenheid die 220 leverde (245 pk voor de GTS). De combinatie van het lichte chassis en de krachtige motor zorgde voor uitstekende prestaties.
Prestaties op het Circuit
ATS had vanaf het begin de ambitie om deel te nemen aan races, en de ATS 2500 GT werd ook ingezet op het circuit. De auto debuteerde in 1963 tijdens de 12 Uur van Sebring in de Verenigde Staten. Hoewel de prestaties op het circuit niet het gehoopte succes opleverden, was de ATS 2500 GT indrukwekkend vanwege zijn innovatieve ontwerp en technische kenmerken.
Productie
ATS bevond zich echter al snel in financiële problemen. De kosten voor het ontwikkelen en produceren van de ATS 2500 GT waren hoog, en het bedrijf had moeite om winstgevend te zijn. In 1964 ging ATS failliet en werden de activa van het bedrijf overgenomen door een nieuwe eigenaar. Deze overgang betekende het einde van de productie van de ATS 2500 GT.
De totale productie van de ATS 2500 GT was daarmee beperkt. Er zijn slechts enkele tientallen exemplaren van deze zeldzame sportwagen gebouwd. Het exacte aantal is onderwerp van discussie, maar het wordt geschat dat er tussen de 12 en 20 exemplaren zijn gebouwd. Dit maakt de ATS 2500 GT niet alleen een exclusieve auto, maar het draagt ook bij aan zijn aantrekkingskracht onder verzamelaars. De enkele overgebleven exemplaren bevinden zich in privécollecties over de hele wereld, en ze komen zelden op de markt.
Erfenis en invloed
De tekeningen van de auto werden later gebruikt voor het (mislukte) Serenissima sportwagenproject van graaf Volpi (een vroege geldschieter van ATS). Daarna probeerde een zekere Moreno Baldi het ATS-concept in 1970 nog een keer nieuw leven in te blazen, maar dat mislukte nog rampzaliger.
Ondanks de korte productieperiode en het financiële ongeluk van ATS, heeft de ATS 2500 GT een blijvende erfenis achtergelaten. Het ontwerp, de technologische innovaties en de krachtige prestaties van de auto werden gewaardeerd door autoliefhebbers en vakmensen in de auto-industrie. De ATS 2500 GT wordt beschouwd als één van de eerste auto’s met een middenmotorindeling en heeft bijgedragen aan de evolutie van sportwagens. Weldra zouden er meerdere volgen in Italië, zoals de Ferrari 250LM, de De Tomaso Vallelunga, de Alfa Romeo 33 Stradale en de Lamborghini Miura.
De V8 met vlakke krukas werd later door Carlo Chiti bij Autodelta verder ontwikkeld tot de Alfa Romeo Tipo 33 motor in 2 L, 2,5 L en 3 L formaten. Bizzarrini ging werken voor Lamborghini voordat hij auto’s uitbracht onder zijn eigen naam.
