Eten in Venetië is geen probleem. Lekker eten in Venetië ook niet. Maar voor dat laatste is soms wel wat fingerspitzengevoel nodig. Goede restaurants, bars en trattoria’s worden aan een verbazende snelheid overgenomen door Amerikaanse en Chinese ketens. Toen het zeer gewaardeerde, maar misschien wat ouderwetse ‘Fiascetteria Toscana’ plots een Burger King werd, schreeuwden de Venetiaanse kranten moord en brand. Een jaar later verdween de Vecio Fritolin, opnieuw tot afgrijzen van de Venetiaanse goegemeente. Steeds hoger wordende huurprijzen en een teruglopend cliënteel – dagjesmensen gaan niet uitgebreid lunchen en al helemaal niet dineren – zijn dikwijls de onderliggende oorzaak.
Maar er zijn nog altijd culinaire pareltjes te ontdekken, in alle categorieën. Een Venetiaans frietkot bijvoorbeeld. In de buurt van Rialto vind je Aqua e Mais. In een puntzak schept de chef een fritto misto van vis en groenten. Vermits het een ‘frietkot’ is, moet je je portie al wandelend opeten.
Een ‘echte’ pizza is er ook nog steeds te vinden. Ae Oche heeft ondertussen verschillende vestigingen over de stad verspreid. De vestiging aan Zattere heeft nog een bijkomend voordeel: een zeer ruim terras op de ‘boulevard’ van Zattere, met zicht op het water.
Mag het wat meer zijn, maar moet het binnen de perken blijven? Dan is er, ook aan Rialto, de Trattoria Alla Madonna. Trap niet in de val van de neprestaurants langs de oever van het Canal Grande, maar draai het donkere steegje Calle della Madonna in. In een aaneenschakeling van zalen en zaaltjes, krijg je een zeer goede burgerkeuken voorgeschoteld, met echt Venetiaanse gerechten. Granseole, Pasta al nero di seppia, risotto’s…Het gaat er soms chaotisch aan toe, wat alleen maar bijdraagt tot de charme. De bediening is bijzonder hartelijk. Je kan wachtend – er staat dikwijls een rij aan te schuiven – al heel wat gerechten bewonderen: de keuken is aan de overkant van de straat, obers lopen af en aan. Het publiek is een mix van Venetianen – krijgen dikwijls voorrang in de rij ! – en goed geïnformeerde toeristen.
Kleiner van oppervlakte maar even lekker is Al Campanile in San Polo. Ook hier vind je een mix van Venetianen en toeristen, het is passen en meten tot je een hoek gevonden hebt, maar de beperkte kaart biedt alleen maar kwaliteit.
In de Santa Croce buurt is Alla Ferrata een aanrader. De plaatselijke werklui schuiven er ’s middags aan voor een aperitief. Loop je verder door dan heb je een ruime eetzaal en achteraan een groot terras. Pizza, pasta, gegrilde vis en vlees: allemaal even vers.
En dan naar de top: daarvoor kan je altijd in een reisgids of een Michelingids terecht, maar hier toch even twee aanraders. Ten eerste is er La Caravella, het restaurant van hotel Saturnus.
Nu zijn hotelrestaurants zelden een culinaire keuze, maar dat klopt hier niet. Via een bruine donkere bar kom je in het restaurant, wat helemaal in ‘Karveelstijl’ is ingericht: lage plafonds, bruine banken overspannen door zeilen. De bediening is galant en attent, het eten is exquis: capesante, ravioli di astice,… Uiteraard zit je hier niet uitsluitend tussen de Venetianen, het is tenslotte een hotel, het is een internationaal publiek, maar wel één dat goed eten weet te appreciëren.
Tenslotte: wat altijd één van de hoogtepunten is bij een bezoek aan Venetië, is een dinertje bij Antiche Carampane.
Het restaurant ligt in een niet toeristische buurt, tussen San Polo en de vismarkt. Hier zit je geheid tussen de Venetianen, van politiekers tot zakenmannen/vrouwen. Niet dat je een afgelikt interieur mag verwachten: het is keurig, maar ook niet meer.
Men spreekt er amper Engels, maar iedereen is van goede wil. Hoe later je komt, hoe chaotischer het wordt. Soms zit je met je hoofd half in de vestiaire, of is je stoel wat krakkemikkig. Maar dat vergeet je wanneer je bord voor je staat. Alles is kraakvers, de vis wordt ’s morgens ingekocht op de vismarkt en het menu wordt aan de hand van de beschikbare ingrediënten aangepast. Het is een familiezaak, waar ondertussen de derde generatie al in de keuken en aan de bediening staat. Sinds kort hebben ze een menukaart, tot vorig jaar moest je eten wat de pot schafte. De prijs is zeer gepeperd, maar echt de moeite waard. In de zomer zijn er een paar tafeltjes buiten. Het is absoluut nodig om te reserveren.
Er is maar één nadeel: al dat lekkers is op het ogenblik niet toegankelijk.
