Wie had ooit gedacht dat een eenvoudige draai aan een Americano het symbool van het Italiaanse aperitief zou worden? Op een onduidelijke dag ergens in het jaar 1919 vroeg graaf Camillo Negroni aan de toog van Drogheria Casoni in Florence om een speciaal drankje, een ‘sterkere’ Americano. Meer dan honderd jaar later is de Negroni uitgegroeid tot één van ’s werelds meest geliefde cocktails. Zijn geschiedenis is een fascinerende puzzel.
Luca Picchi, de Negroni-onderzoeker
Luca Picchi, barman en historicus van de Negroni, heeft jaren gewijd aan het achterhalen van de geschiedenis van de beroemde drank. Picchi heeft er alles aan gedaan om de ware identiteit van graaf Camillo Negroni te achterhalen. Zo reconstrueerde hij, als een goede detective, stap voor stap het leven van de graaf en legde zo het verhaal bloot van deze avontuurlijke en fascinerende man, net als de cocktail die naar hem vernoemd is.
Zijn onderzoek, samengevat in het boek Negroni cocktail: een Italiaanse legende, heeft nieuwe details onthuld over het leven van de graaf, een avontuurlijke en kosmopolitische man, een liefhebber van gin en het wereldse leven. Een romanfiguur, die leefde tussen de Verenigde Staten en Firenze, in staat om te jongleren in high society salons en allerlei bars, en helemaal niet vies van sterke drank en pokerspelletjes. De graaf was een grote drinker,’ zegt Picchi. Blijkbaar kon hij wel veertig drankjes op een avond drinken, zonder ooit zijn zelfbeheersing te verliezen!
Het begon allemaal met de cocktail uit Milaan-Turijn
Volgens de overlevering werd de Negroni bijna per toeval geboren toen de graaf zijn vertrouwde barman, Fosco Scarselli, vroeg om zijn Americano ‘sterker’ te maken. En zo werd Firenze de geboorteplaats van deze cocktail, gemaakt met gelijke delen gin, rode vermout en bitter en gegarneerd met een sinaasappelschil. Een eenvoudige verandering, die een lichte en verfrissende klassieker veranderde in een veel robuustere drank, met gin in plaats van soda, waardoor een balans van smaken ontstond die generaties nog steeds betovert. Campari is de enige constante, maar omdat iedere barman wel zijn eigen voorkeur hanteert qua gin en vermouth zijn er talloze varianten qua smaak van de Negroni.
Maar wat is het verschil tussen de Americano en de Negroni? De Americano, die men oorspronkelijk ook Milano-Torino of Mi-To noemde, is een van de meest traditionele cocktails in de Italiaanse cultuur. Hij bestaat uit Campari en rode vermout, met toevoeging van soda om de drank lichter en verfrissender te maken. Het werd populair bij Amerikaanse toeristen die Italië bezochten in het begin van de 20e eeuw en op zoek waren naar een minder sterke cocktail om te wennen aan de intense smaken van Europese likeuren. Door frisdrank te vervangen door gin werd de Negroni een meer alcoholische en assertieve versie, met een schijfje sinaasappel dat een vleugje elegantie aan het glas toevoegde. In zekere zin behoudt de Negroni de elegantie van de Americano, maar met een robuustheid die hem uniek en onmiddellijk herkenbaar maakt.
De Negroni verovert eerst het buitenland
Zoals zo vaak het geval is met Italiaanse producten, kende ook de Negroni eerst succes in het buitenland voordat hij in eigen land werd gevierd. In de jaren 1950 werd de cocktail buiten Italië een symbool van stijl, ook dankzij de populariteit onder beroemdheden. De acteur Orson Welles, die in Italië filmde, definieerde Negroni als ‘een perfecte balans tussen een uitstekende bitter en een waardeloze gin’.
In Italië verwierf de Negroni dus pas later de status van icoon van het dolce vita. De Negroni begon zo een Italiaanse beeldtaal te vertegenwoordigen die onlosmakelijk verbonden was met film, mode en design, waardoor het één van de vertegenwoordigers van de Italiaanse stijl werd.
Twists, evoluties en de erfenis van de graaf
De Negroni heeft talloze variaties geïnspireerd die zijn legende hebben verrijkt. Een versie dook al in de jaren 1940 op in historische receptenboeken, terwijl in de jaren daarna – nu ook bekende – varianten het levenslicht zagen.
De Cardinale cocktail is een variatie op de klassieke Negroni uit de jaren 1950. Giovanni Raimondo, de barman van Hotel Excelsior, maakte deze variatie in een poging om de favoriet van een Duitse kardinaal te imiteren die af en toe verfrissing zocht aan de bar van het grote hotel. Het gebruik van droge vermout in plaats van een zoete zorgde voor een betere match met de gewaden van de kardinaal.
De Negroni Sbagliato werd in 1972 uitgevonden door Mirko Stocchetto in de Bar Basso in Milaan, die deze versie van een klassieker per ongeluk creëerde. Toen hem werd gevraagd een Negroni te bereiden, schonk Stocchetto er prosecco in, in plaats van gin, en een “nieuwe klassieker” was geboren. Tot op de dag van vandaag wordt deze cocktail overal ter wereld gedronken en de naam vertelt het verhaal van zijn creatie, want in het Italiaans betekent “sbagliato” “vergissing”.
Zo heeft de cocktail van graaf Negroni, van een recept dat bijna als een grap werd geboren, een mythe opgebouwd die tijdperken en grenzen kan overstijgen en die in alle opzichten het gedeelde erfgoed van het wereldwijde mixen is geworden. Het is de kracht van een recept dat zich weet aan te passen en te veranderen terwijl het zichzelf blijft, een echte klassieker die geen leeftijd of breedte kent.
