In deze reeks stellen we de allergrootste campionissimi uit het Italiaanse wielrennen aan jullie voor. Italië speelde al van in de beginjaren een vooraanstaande rol in het internationale wielrennen. Het land bracht tal van de meest legendarische kampioenen voort. Bewijs: in de top 20 van de all time ranking vinden we zomaar eventjes negen Italianen terug. Desondanks speelt het land nu al verschillende jaren niet meer mee in de wielertop.
De eerste campionissimo die we voorstellen is Costante Girardengo.
Costante Girardengo (Novi Ligure, 18 maart 1893 – aldaar, 9 februari 1978) was een van de grootste renners van het Interbellum en de eerste grote kampioen van het moderne wielrennen. Zijn bijnaam was Gira. Op zijn palmares staat tweemaal de Ronde van Italië, zesmaal Milaan-San Remo (een fenomenaal record dat hem afhandig werd gemaakt door Eddy Merckx, die zevenmaal won) en driemaal de Ronde van Lombardije. Ook werd hij negen keer Italiaans kampioen op de weg, een ongeëvenaard record. Op het eerste wereldkampioenschap wielrennen in 1927 werd hij tweede in de wegwedstrijd.
Girardengo werd prof in mei 1912 en pakte onmiddellijk een negende plaats in de Ronde van Lombardije. In zijn eerste volledige seizoen als prof wint hij een etappe in de Ronde van Italië (zijn eerste van 30) en het Italiaans kampioenschap. Hij herhaalde deze successen in 1914 en deed er nog een overwinning in Milaan-Turijn bij. Hij stond ook voor de eerste, en enige, maal aan de start van de Ronde van Frankrijk maar reed die niet uit nadat hij herhaaldelijk was gevallen. In 1915 wint hij Milaan-San Remo, maar hij wordt gediskwalificeerd omdat hij niet het volledige parcours aflegde. Daarna werd zijn carrière brutaal onderbroken door de Eerste Wereldoorlog.
Milaan-San Remo
Hij komt weer aan winnen toe in 1918, met zijn eerste van zes zeges in Milaan-San Remo. Hij eindigt zelfs negen keer op rij op het podium van deze wedstrijd. Een opmerkelijke prestatie, want Girardengo ontsnapte ternauwernood aan de dood, na het oplopen van de Spaanse griep. Zijn manager geloofde zelfs niet dat een overlever van deze ziekte nog professioneel kon wielrennen, en weigerde aanvankelijk Girardengo’s licentie te vernieuwen.
Girardengo wint zijn eerste Ronde van Italië in 1919, hij wint er ook zeven etappes. Daarna moet hij driemaal op rij al snel opgeven in de Giro, maar hij slaat terug in 1923, wanneer hij acht van de tien etappes wint en voor een tweede keer het eindklassement binnenrijft. Hij wint zijn laatste grote wedstrijd in 1928 (Milaan-San Remo) en blijft fietsen tot zijn 43e, in 1936.
Na zijn afscheid wordt Girardengo bondscoach van de Italiaanse nationale ploeg. Zo loodst hij Gino Bartali naar eindwinst in de Tour van 1938. Hij ontleent ook zijn naam aan een merk van fietsen en motorfietsen in Alessandria.
