Een zomerse barbecue organiseren voor vrienden of familie heeft best wat voeten in de aarde. Het moeten niet altijd de gemarineerde varkensribbetjes en hamburgers op zijn Amerikaans zijn, ook de Italiaanse bruschetta past perfect in de wereld van de barbecue. “La bruschetta” is gewoon een stukje brood dat oogt naar de lekkere klassieke Mediterrane producten.
Ooit kwam een hongerige maar arme fijnproever op het gedacht een oudbakken stukje brood in olijfolie te doppen, waarschijnlijk in Toscane. Een tijdje later heeft iemand wat zout en peper toegevoegd, is het sneetje brood gaan roosteren en heeft er een teentje knoflook over gewreven. In de zestiende eeuw kwam er een nieuwe groente bij, ontdekt op het Amerikaanse continent: de tomaat, met zijn pittige, sappige smaak.
Vijf eeuwen later wordt er in Italië nog altijd bruschetta gegeten, maar nu dan wel met oregano, basilicum, peterselie, kaas, tonijn, ham, aubergines en paprika’s, mozzarella, olijven, ansjovisjes, gerookte zalm, kappertjes en noem maar op, ieder bereidt de hapjes op zijn manier. Belangrijk is dat het dik sneetje brood bij het “bruscare” alleen aan de buitenkant wordt geroosterd en zacht blijft aan de binnenkant.
Vandaag is de bruschetta een voorgerechtje of een snack maar vroeger waren deze sneetjes brood dikwijls het hele avondmaal van de boeren en herders van de arme streek van Zuid-Toscane.
Zo’n eenvoudig receptje roept een verhaal van authentieke smaken op: het grote ongezouten Toscaanse brood met zijn harde korst en zachte witte kruimel, het zout van de zoutmijnen van Orbetello en de olijfolie extra vergine, de koning van de bruschetta, met zijn fruitig aroma van Toscane, Sicilië, Puglia of Calabrië.
Iedere regio maakt de bruschetta op zijn manier in een regenboog van kleuren en smaken. In Toscane, het land van Dante, wordt de “fettunta”, letterlijk betekent dit ‘een vettig sneetje’, geproefd met vlees of charcuterie. In Puglia blijft de bruschetta trouw aan de lekkere tomaten die daar in de velden rond Brindisi worden geplukt.
En als men echt van de pittige knoflook houdt, moet men in Piemonte de “soma d’aj” proeven, een ‘ezelsrug van knoflook’, met goed wat look op beide kanten van het geroosterd sneetje brood en een ruime scheut walnotenolie. In de streek van Venetië wordt de bruschetta dan weer gegarneerd met ricotta, roze peper, noten, stukjes spek en rozemarijn.
Zelf bruschetta maken hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn. Voor deze Italiaanse klassieker hebben we vijf ingrediënten nodig: stokbrood of een ander boerenbrood, olijfolie extra vergine, een teentje knoflook, peper en zout. De eerste stap is de belangrijkste: het brood in dikke sneetjes (1 tot 2 cm) snijden en roosteren, het teentje knoflook erover wrijven, besprenkelen met olijfolie en een snuifje zout en peper. Verder laat ieder zijn eigen fantasie maar gaan.
Schenk hierbij: met de aromatische en gekruide bruschetta geniet je best van een intense maar delicate Riesling van de Colli Orientali del Friuli, uit het Noorden van Italië.
