Ik zette mijn reis door Liguria verder met een bezoek aan het Museo dell’Olivo in Imperia. Tijdens onze les hadden we het al uitgebreid gehad over de Ligurische olie. In het museum kwamen we meer te weten over hoe de olie nu juist gemaakt wordt. We genoten van een heerlijke lunch en verkenden Imperia.
Kunstenaarsdorp
Daarna kwam voor mij het hoogtepunt van de reis: Bussana Vecchia. Achter het kleine dorp schuilt een indrukwekkend verhaal dat me erg is bijgebleven. In 1887 werd het dorp getroffen door een zware aardbeving en veranderde het in een spookdorp. In de jaren ’60 werd het weer volledig opgebouwd door creatievelingen, wat maakt dat het een heel artistieke plek werd. In 2019 eiste de Italiaanse staat Bussana Vecchia echter weer op, waardoor er veel onzekerheid heerst over het lot van het kunstenaarsdorp.
Terwijl ik er liep, al luisterend naar het verhaal van de inwoners, voelde ik me bijna betoverd. Er heerste een bijzondere sfeer en op elke hoek waren er wel kunstwerken te vinden. Bussana Vecchia is echt een dorp zoals in een boek of film.
Verhaal van de tuin en de planten
Nog een plek die je eerder in boeken zou denken te vinden, was de tuin Giardini Botanici Hanbury in Ventimiglia. Het is een prachtig landschap waarin je omringd wordt door alle planten die voorkomen in Liguria met een uitzicht op de donkerblauwe zee. De gids vertelde ons het verhaal van de tuin en de planten.
Daarvoor hadden we de beroemde markt in Ventimiglia bezocht. Ik kocht er lekkere fave en olie. Rond de middag reden we verder naar Apricale, weer zo’n idyllisch dorpje, en lunchten we bij het restaurant Apricale da Delio (bijna zoals mijn voornaam). Alweer liet ik me verwonderen door smalle straatjes, een prachtig uitzicht op de bergen en een romantische sfeer die in heel Liguria lijkt te heersen.
De stenen van de rivier
De verwondering was nog lang niet voorbij, want we maakten ook een stop aan Dolceacqua, waar de stenen van de rivier zichtbaar zijn en een kasteel in het uitzicht prijkt. In Dolceacqua was het levendig, maar ook daar waren er veel kleine bemuurde straatjes. We proefden er de wijn en olie die er gemaakt worden.
Italiaanse zon
Na deze toch wel intensieve dagen volgde een iets rustigere donderdag. We hadden ’s ochtends weer les en ’s middags maakten we allemaal samen lekkere verse pesto. Dat was best veel werk. Namiddag genoten we van de Italiaanse zon. Met het zicht op de bergen las ik een boek in het Italiaans dat ik enkele dagen op voorhand gevonden had in een verplaatsbare ape in Vallebona. We sloten de dag af in een pizzeria. De pizza was heerlijk, maar de tiramisu was wonderbaarlijk.
Vrijdagvoormiddag ging onze laatste les door op het terras, in het zonnetje. Ik vond het een geweldige les. We herhaalden en besproken wat we de afgelopen week allemaal ontdekt hadden. Ik besefte hoeveel ik geleerd had en voelde me enorm dankbaar voor de reis.
Namiddag gingen we een kijkje nemen in Seborga. Volgens de inwoners is het dorp een onafhankelijk prinsdom. Ze hebben zelfs een eigen munt, vlag, rijbewijs en paspoort. Ik merkte op dat er verschillende vlaggen hingen. We sloten de week af met een heerlijk diner. De Ligurische keuken was mij volledig onbekend, maar zal ik vanaf nu nooit meer vergeten.
Speciaal plekje
Op zaterdag 11 mei was het helaas weer tijd om naar België terug te keren. Na elke dag aan de bar Degli Amici ontbeten te hebben – un cappuccino e un cornetto per favore – genoot ik nog een laatste keer extra van het typisch Italiaanse ontbijt en de Italiaanse zon. Ik keek nog één keer achterom naar Vallebona, met haar smalle straatjes en haar schoonheid, en stapte in de auto. In mijn hoofd klonk na een week alleen nog maar Italiaans en in mijn hart is er nu een speciaal plekje voor Liguria.
Lees ook deel één over mijn reis naar Liguria…
Zin om ook op taal reis te gaan met Vivi l’italiano? Schrijf je in via vivilitaliano.com/italiaans-beleven-2/.
